Een dik uur later vertrokken we, typisch, in de regen. Aangezien we in april vertrokken waren met enkele dagen zon en daarna 80% regen hebben gehad, hoopten we vurig dat het voor deel twee net andersom zou zijn.
Het parcours vertrok vanuit Szalka bergaf naar de Donau, de rivier die ons helemaal tot aan de Zwarte Zee zou brengen. De regen hield gelukkig niet aan, maar het was wel een stuk kouder. We hielden dan ook onze regenbroeken en -jassen aan als extra laagje.
Pas na veertig km kregen we in Dunafürdo de Donau eindelijk te zien en reden we de brug over naar Baja, op linkeroever. De temperaturen lieten niet toe om buiten te eten en dus genoten we maar van een lekkere kom soep in het stadscentrum.
De resterende veertig km fietsten we een pad langs de Donau weg, hoewel deze zich niet altijd liet zien. Het weggetje van de EV 6 (Atlantic - Black Sea) was gelukkig vlak en goed geasfalteerd want bij momenten kregen we wind tegen en dan was het zwoegen. Het was rustig, met nu en dan een voorbijrijdende wagen, en we zagen het potentieel van een landschap dat nog niet in bloei stond.
Op zeven km van onze eindhalte, namen we de ferry naar Mohacs op rechteroever. We waren net op tijd, want het veerpont meerde aan toen we in de remmen gingen. Aangezien nergens stond aangeduid dat je in een klein onzichtbaar loketje tickets moest kopen, moesten we noodgedwongen wachten tot de boot heen en weer terug was gevaren. Wat een tijdverlies! Een fiets ging trouwens in het zwart mee, want met onze allerlaatste forinten konden we slechts twee personen en een fiets betalen.
Vanuit Mohacs fietsten we met een sterke tegenwind tot in Lanycsok waar we uiterst hartelijk werden ontvangen door de Duitse spraakwaterval Agnes en haar man Otto. Hun dochter Eszter had via CouchSurfing laten weten dat we daar konden overnachten. Zelf woont ze momenteel in Leuven en pendelt ze naar Antwerpen, waar ze muziek studeert.
We dropten onze tassen in de slaapkamer en na twee palinka’s (een van abrikoos en van peer), smulden we van de lekkere kippenlevers met aardappelpuree. Het beste moest echter nog komen: palacsinta à la Agnes, ofte drie pannenkoeken in elkaar gerold waarvan een met noten, een met kaneel en suiker en een met marmelade was belegd. En dat alles overgoten met chocoladesaus. Man, man, man,… Lekker!
Op dinsdagavond dansen Agnes en Otto bij een volksdansgezelschap waar ze Hongaarse, Servische en Kroatische dansen aanleren. Nieuwsgierig gingen we mee en genoten we van de traditionele muziek en de groepsdansen. Een geweldige avond, om nooit te vergeten!