’s Morgens hadden we toch een uurtje nodig om al ons gerief in de juiste tassen te ordenen. Tegen dat alles beneden stond, hadden we al pijnlijk ervaren waar we verbrand waren. Nog uitbundiger smeren op de plaatsen die normalerwijze onder de fietstenues verborgen zijn, was de boodschap.
Het was een mooie dag en al snel stonden onze fietszakken in het appartementje dat we voor drie nachten geboekt hadden. Voor 17 euro per dag hadden we er alles wat we nodig hadden: een keukentje, eigen badkamer, wifi, terras, een supermarkt in het gebouw en we konden zelfs gebruik maken van het zwembad van een naburig hotel.
De vriendelijke uitbater vertelde over ‘La Grotta’, een idyllische rotsbaai onderweg naar de stranden van het stadje. We moesten er 160 treden voor afdalen, maar hij kreeg gelijk: het was de moeite en de ideale plek om onze sandwichen op te eten.
Het hoofdstrand van Paleokastritsa ligt aan de voet van een heuvel waarop een klooster gebouwd is. Veel toeristen gaan ernaartoe met de quad of scooter. Voor twee onder hen liep het bijna fataal af toen ze met quad en al de afgrond indoken. Wonder boven wonder leken ze er op het eerste zicht zonder al te veel kleerscheuren vanaf te komen.
We installeerden ons even op het zandstrand en in het water leken de bootjes wel te zweven. Het is er zo helder dat je meters diep kan kijken. Bij gebrek aan golfslag kon het toeristische strand ons echter niet erg boeien en dus trokken we terug naar La Grotta.
De turkooizen kleur in het azuurblauwe water zorgde samen met de ruwe rotspartijen voor paradijselijke taferelen. Ondanks het koude water konden we het niet over ons hart krijgen er niet te zwemmen en een rondje rond een hoge formatie in het midden van het baaitje creëerde een eerste hoogtepunt op Corfu.