Wederom aangenaam verrast door zoveel gastvrijheid en generositeit schoven we aan de ontbijttafel, maar ze stond erop dat we eerst een douche zouden nemen. Gaynor had, waar weten we niet, tot slot nog de tijd gevonden om een hoefijzer met onze namen te knutselen om ons veel geluk te wensen voor onze verdere trip… wat een formidabele topvrouw!
Fris gewassen genoten we van een zalige bacon sandwich met bbq saus. Heerlijk wakker worden op deze manier, zeker gezien het ontbijt doorspekt werd met geweldige verhalen van de Nicholson family. Om 9u stond haar eerste kapbeurt ingepland, maar het was geen probleem om op het gemak op te breken.
Met weeral een fantastische herinnering en een pak koekjes, een geprepareerde fles grenadine en een blik bier in onze tassen - en dan weigerden we nog een dozijn andere zaken - vetrokken we na een kort praatje met de vriendelijke broer van haar man in de zon richting Beverley, dertig kilometer verderop.
De zon was dan wel van de partij, ik kon er niet optimaal van genieten. Hoewel we ons hadden ingesmeerd had de combinatie van zon en wind mij verrast en mijn armen waren de dag ervoor stevig verbrand. `
In lange mouwen fietsten we dan maar door de velden die regelmatig rijkelijk gevuld waren met kleurrijke bloemen. In tegenstelling tot de dag ervoor ging het een stuk meer op en af, maar het kon ons niet deren. We hadden alle tijd van de wereld en babbelden uitgebreid met andere fietsers onderweg. Eerst ontmoetten we Dez (Derrick) en Dick (Richard), twee mannen op pensioen die na een fietstochtje in de voormiddag koers zetten richting pub. We bestookten elkaar met verhalen en kregen een gouden tip voor een pub in het centrum van Beverley. Twee straten verder maakten we kennis met een Amerikaans koppel dat zes maanden zou fietsen door Europa en twee weken geleden vanuit Londen vertrokken was. Ondanks hun mooie plannen en route vonden wij hen echter niet heel enthousiast overkomen.
Perfect rond lunchtijd kwamen we aan op een van de centrale pleintjes in Beverley en aten we onze pistolets op. Al lachend merkten we op dat als we van elke persoon die ons ongegeneerd aanstaarde een pond zouden krijgen, we wel iets vaker op hotel konden gaan. We maakten dan maar van de gelegenheid gebruik om op deze gezellige locatie ook wat mensen te kijken alvorens in de toeristische dienst informatie in te winnen over campings in de buurt.
Na een rondtoer door het stadje lasten we een stop in bij Nellies, de pub die Dick ons in de voormiddag had aangeraden. Eigenlijk noemde het café The White Horse, maar we zouden het vermoedelijk veel sneller vinden als we naar Nellies vroegen. Een pub waar de tijd - en met £1,8 voor een pint ook de bierprijs - was blijven stilstaan en waar de vele donkere hoekjes en verschillende compartimenten nog steeds werden verlicht met gaslampen. We genoten van een juice en een zeer smakelijke pint of lager aan een tafeltje vlak aan de bar. Jammer genoeg ontdekten we pas bij het naar buitengaan dat er ook een zonnige beer garden was achteraan.
Een paar kilometer buiten de stad en op weg richting Hull was ons Manor Farm Campsite aangeraden. Gelukkig was het nog relatief vroeg in de namiddag en restte er nog meer dan tijd genoeg om daar van de zon te genieten. We werden ontvangen door de vriendelijke uitbaatster Catherine en toen we vertelden over onze verdere fietsplannen en Katrien informeerde naar een backpackerskorting, werd de initiële vijftien pond per nacht gereduceerd tot tien. Gezien deze mooie korting konden we onszelf dan ook trakteren op een Magnum die voor de luttele prijs van vijftig pence te verkrijgen was.
Hoewel we de enige gasten waren en we een ruim grasveld voor ons alleen hadden, was het druk op de camping. Dat weekend werd namelijk een grote camp out georganiseerd als fundraising voor de lokale school waar ook de twee schattige dochtertjes naartoe gingen. Heel wat mensen kwamen reeds hun tent opzetten en er werd op en neer gereden om alles in orde te krijgen voor de activiteiten en de bbq. Vanop ons zonnige picknickdeken lieten we ons het entertainment graag welgevallen.
Na onze gezonde fruitsla van de dag ervoor, smaakte een spaghetti bolognese voortreffelijk. We waren trouwens blij dat we onze inkopen hadden kunnen doen in Tesco aangezien in onze vergelijkende studie over zeven weken in Ierland en het VK de Tesco Wholenut Milk Chocolate van vijfenzeventig pence als winnaar uit de bus was gekomen. Met de aanwezige zon (al had ze op dat uur van de dag al wat aan kracht ingeboet) konden we het risico niet nemen om de chocolade te laten smelten en de lat werd dan maar wijselijk in twee gedeeld.