Aangezien we met Korneel meer dan voldoende tijd zouden hebben om Praag als onze broekzak te kennen, deden we het kalm aan op vrijdag. Uitslapen (ja, ook Wouter) en daarna naar de winkel om de ingrediënten voor een uit de kluiten gewassen brunch. Spek met eieren, bonen in tomatensaus, lekker brood met beleg, een croissant, muesli, fruitsap,… Het hoeft niet te verbazen dat we nadien geen pap meer konden zeggen.
De dag erop vond de Prague Pride plaats en via Airbnb kregen we gratis t-shirts en gadgets. Dat moest je ons geen twee keer zeggen. Het was nu niet dat we outfits over hadden tijdens deze reis. Het kantoor lag jammer genoeg niet erg centraal en we hadden een flink stuk van de namiddag nodig om alles in orde te krijgen, maar zo waren we ten minste up and running voor het event.
’s Avonds maakten we de lekkere aardappelstoofpot van mama klaar. De koude temperaturen rechtvaardigden niet alleen de hutsepot, maar ook de filmavond nadien. Gelukkig voorspelden ze voor de dag erop mooi weer. En ze kregen gelijk.
Getooid in onze marcellekes (ze hadden enkel vrouwenmodellen) en met twee kleurrijke tattoos trokken we op zaterdag naar Wenceslas Square waar vrolijke trucks met luide muziek en duizenden mensen stonden te wachten om aan de parade te beginnen. De truck van Airbnb was aan de zwakke kant en dus sloten we aan bij die van IBM en Microsoft voor meer sfeer tijdens de tocht van het centrale plein naar Letnapark.
We maakten vol overgave deel uit van een bonte verzameling kleuren, vlaggen, ballonnen, verklede mensen en free hugs. Pret verzekerd; wij zijn namelijk in de wieg gelegd voor massa-events zoals deze.
’s Zondags verlieten we ons knusse kamertje op linkeroever en fietsten we een viertal kilometer zuidoostwaarts naar rechteroever. Daar hadden we een kamer voor drie personen, waar Korneel ons ’s avonds zou vervoegen.
Eerste taak: alle tassen 113 treden omhoog dragen. Tweede taak: enkele handdoeken voor de ramen draperen, want in het dakappartement was het broeierig heet. Met ons systeem hoopten we daarnaast de lichtinval ’s morgens te beperken. Tevergeefs zou blijken.
We haalden eten af bij de Vietnamees enkele straten verder en wachtten ongeduldig op bericht van Korneel. De kleine vertraging opgelopen toen hij verloren liep tussen metro en appartement, maakten we ruimschoots goed in een bruine kroeg om de hoek. Heerlijk bijbabbelen en pintjes drinken.
De dag erop vond de Prague Pride plaats en via Airbnb kregen we gratis t-shirts en gadgets. Dat moest je ons geen twee keer zeggen. Het was nu niet dat we outfits over hadden tijdens deze reis. Het kantoor lag jammer genoeg niet erg centraal en we hadden een flink stuk van de namiddag nodig om alles in orde te krijgen, maar zo waren we ten minste up and running voor het event.
’s Avonds maakten we de lekkere aardappelstoofpot van mama klaar. De koude temperaturen rechtvaardigden niet alleen de hutsepot, maar ook de filmavond nadien. Gelukkig voorspelden ze voor de dag erop mooi weer. En ze kregen gelijk.
Getooid in onze marcellekes (ze hadden enkel vrouwenmodellen) en met twee kleurrijke tattoos trokken we op zaterdag naar Wenceslas Square waar vrolijke trucks met luide muziek en duizenden mensen stonden te wachten om aan de parade te beginnen. De truck van Airbnb was aan de zwakke kant en dus sloten we aan bij die van IBM en Microsoft voor meer sfeer tijdens de tocht van het centrale plein naar Letnapark.
We maakten vol overgave deel uit van een bonte verzameling kleuren, vlaggen, ballonnen, verklede mensen en free hugs. Pret verzekerd; wij zijn namelijk in de wieg gelegd voor massa-events zoals deze.
’s Zondags verlieten we ons knusse kamertje op linkeroever en fietsten we een viertal kilometer zuidoostwaarts naar rechteroever. Daar hadden we een kamer voor drie personen, waar Korneel ons ’s avonds zou vervoegen.
Eerste taak: alle tassen 113 treden omhoog dragen. Tweede taak: enkele handdoeken voor de ramen draperen, want in het dakappartement was het broeierig heet. Met ons systeem hoopten we daarnaast de lichtinval ’s morgens te beperken. Tevergeefs zou blijken.
We haalden eten af bij de Vietnamees enkele straten verder en wachtten ongeduldig op bericht van Korneel. De kleine vertraging opgelopen toen hij verloren liep tussen metro en appartement, maakten we ruimschoots goed in een bruine kroeg om de hoek. Heerlijk bijbabbelen en pintjes drinken.
