Na een position switch nam ik het blogroer van hem over, zodat we beurtelings konden douchen. Helaas werd ik vijf minuten later door een onvriendelijke uitbaatster met een niet mis te verstane “Out!” uit het van een stopcontact voorziene washok verbannen. Hoewel we niemand in de weg zaten, stoorden we duidelijk haar idee van een goed georganiseerde camping.
Ook Wouter had een koude douche gekregen. Letterlijk dan. Niet leuk, zeker niet als je er tien kronen voor moet betalen. De tweede munt die ik zou gebruiken, gingen we dan maar inruilen - ik kon mijn haar beter wassen aan de lavabo met lauw water.
Tegen dat alles op de website stond en we beiden onze mails hadden nagekeken, was het middag. Omdat we ons ontbijt als avondmaal hadden ingezet de dag ervoor, zat “frokost” er niet in en we moesten ook nog het kookvuur repareren. Makkelijker gezegd dan gedaan trouwens. We ontmantelden het volledige werktuig, reinigden alles en zetten het geheel weer in elkaar, maar helaas deed het toestel nog minder dan ervoor. We kregen zelfs geen brandstof meer in het ontstekingsmechanisme.
Met ons verstand op nul lieten we de eerder negatieve start van de dag niet aan ons hart komen. De zon scheen en we zaten op een fantastische plek. Te voet trokken we naar het Naeroyfjord om er van de natuur te genieten.
In de tankstationshop (de enige supermarkt in de wijde omtrek) stelden we een middagmaal samen uit een chocoladebol, een Berlijnse bol en een baguetje met Brie en tomaat. Op zoek naar een idyllisch plekje, beseften we dat we geen water bij hadden. Geen nood: Harald, onze barmhartige Samaritaan uit Hvittingfoss, had ons namelijk verteld dat je hier uit de beekjes kan drinken. Dat was de dag ervoor overigens in tien talen bevestigd op de ferry Flam-Gudvangen met de anekdote dat in een van de bergdorpjes die we passeerden de mensen heel oud werden, vermoedelijk omdat ze altijd uit de riviertjes drinken.
Uit een spectaculaire waterval die we voorbij kwamen, was het dan ook heerlijk en verfrissend drinken. Toch opletten en hier niet overal een gewoonte van maken. Je weet maar nooit. We hoopten stellig dat er bovenop de berg geen kerncentrale verscholen stond.
Op de oever van het fjord zochten we elk een comfortabele steen uit en smulden we van onze lunch. De zon gaf best wat warmte en het was genieten van zo’n mooie eetplaats. Bij Wouter kriebelde het intussen om het water in te duiken. In de verste verte geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht hetzelfde te doen. Het is algemeen geweten dat fjordenwater ijskoud is en Naeroyfjord zou hierop geen uitzondering zijn.
Een tiental minuten later stond Wouter in boxershort tot aan zijn knieën in het water. Hij moest toegeven dat het rillen was. Veel langer dan anders duurde het vooraleer hij de stap nam om onder water te duiken. Met veel “oe’s”, “a’s” en “amai, dat is koud’s”, stond hij een paar tellen later al terug op de rotsen, maar na ‘drinken uit een rivier’ kon hij nu ook ‘zwemmen in een fjord’ op zijn lijstje aanvinken.
Een tweede plons duurde niet veel langer en het leek dan ook wijselijk om het daarbij te houden. De zon moest alles drogen, want aan handdoeken hadden we natuurlijk niet gedacht.
Op onze weg terug naar de camping zochten we ons avondmaal bijeen bij onze tankstationvrienden. Met het gasvuur dat verstek gaf, kwamen enkel droge voeding en zuivel in aanmerking. Wat crackers met confituur en twee potten yoghurt werden zorgvuldig geselecteerd, maar zeggen dat we ernaar uitkeken zou overdreven zijn.
Via mail hadden we vernomen dat mijn broer Bert terug thuis was na een weekje vakantie aan de Côte d’Azur. Met de degelijke internetverbinding profiteerden we van de gelegenheid om via hem een Facetimesessie in te lassen met mijn ouders. Rond 19u zagen we online drie glunderende gezichten, volgens Google Maps 1.743 kilometer zuidelijker. Papa kreeg Wouter stikjaloers door enthousiast met een pintje voor de camera te zwaaien, maar goed… je kan niet alles hebben. Eens we de ferry van Helsinki naar Tallinn nemen, halen we de schade zeker en vast ruimschoots in.
Het was heel fijn hen terug te zien en met enkele updates langs weerskanten sloten we af en begonnen wij aan ons feestmaal.
Nog een poging wilden we ons gasvuur geven. Ik had me bedacht dat het probleem misschien kon liggen in het pompsysteem. Op de FAQ van Primus.eu en via Youtube ontdekten we dat het leertje van het mechanisme soepel moest worden gehouden. Hiervoor kon je ‘Primus Sillicone Grease’ gebruiken, of speeksel. We kozen voor het eerste aangezien dat mee in de set zat en op wonderbaarlijke wijze herrees voor onze ogen de multifuel. Goed nieuws om de dag mee af te sluiten!