Vanop de Ring of Dingle heb je een heel mooi zicht op de ‘Peninsula of Kerry’ en dit zonder alle toeristenbussen die rakelings langs je heen rijden. De eerste mooie stop van de dag is Inch Beach. Een langgerekt zandstrand dat met de grillige bergen op de achtergrond en de golvende oceaan een mooie aanblik geeft. Het was een warme dag en we besloten om na lange tijd de sandalen nog eens boven te halen. Een uitgelezen kans om onze opgewarmde voeten in dikke schoenen de kans te geven om af te koelen. Nog iets te fris voor een duik, maar het zeewater was heerlijk verfrissend voor enkel de voeten.
Ondanks het leeftijdsverschil van een dertigtal jaar, fietsten de Amerikanen net iets kwieker rond dan ons en na een hartelijk afscheid en het uitwisselen van de gegevens, waren we terug met z’n tweetjes.
Het stuk kustweg na Inch Beach was geweldig, maar te kort om vandaag echt van een succesvolle fietsdag te spreken. We gingen terug iets meer landinwaarts en een drukke weg bracht ons tot in Dingle. Onze camping lag nog een zevental km verderop, maar we twijfelden of we wel tot daar zouden rijden, aangezien we hier al een bordje zagen met een camping op vierhonderd meter. Na wat wikken en wegen besloten we toch de gok te wagen om door te fietsen, maar dat hadden we beter niet gedaan.
De camping bleek een zo goed als verlaten en half vervallen trailerpark zonder enige faciliteiten. Met een rustdag in het verschiet zat er dan ook niet veel anders op dan rechtsomkeer te maken en terug te rijden tot Dingle. Zeker met dit prachtige weer, zaten we liever al een uurtje vroeger in de zon, maar dit leek toch de beste optie. Met veertien km meer op de teller dan nodig arriveerden we op, gelukkig maar, een aangename camping waar we alle faciliteiten van het aangrenzende hostel konden gebruiken.
Liefst van al legden we ons meteen op ons picknickdeken maar de felle zon en aanzwellende wind overtuigden ons toch om eerst de fietsbroeken uit te wassen. Een half uurtje later hingen alle fietsbroeken in de zon en een paar uur later zouden we ze droog van de lijn halen.
De Dingle Ring bracht misschien nog niet meteen wat we ervan verwacht hadden, maar met Slea Head, de Conorpas en de volledige andere kant van het schiereiland nog op het programma, zagen we het potentieel.
De laatste zonnestralen deden deugd en met zo goed als tachtig km per dag de drie afgelopen dagen, hadden we onze rustdag meer dan verdiend.