Langs de Alzette, door een (bescheiden) kloofdal en tussen de rotsen, waren we voor we het wisten in Grund, een van de stadswijken van Luxemburg. Vanop onze fiets kregen we nogmaals een prachtig zicht op de oude stadsmuren en verbaasden we ons over de spectaculaire ligging van de stad. We moesten de hoofdstad van het Groothertogdom misschien toch nog een kans geven, hoewel we betwijfelden of dit de eerste plek zal zijn om naar terug te keren.
De rest van de voormiddag fietsten we, onder een stralende zon, noordwaarts over de Piste Cyclable de l’Alzette. Ook in Luxemburg verkopen ze Frans brood en de baguette met ham en roomkaas kwam op het juiste moment. We moesten voldoende krachten opdoen, want de namiddag kondigde zich een stuk zwaarder aan.
We merkten overigens dat België steeds vaker aan onze mouw kwam trekken. Tijdens de inkopen durfden al eens de gezichten van Wout Bru en Peter Goossens opduiken, we wachtten aan de slagbomen voor een Belgische trein en voor het eerst zagen we een bewegwijzering naar een plek in ons Belgenland, Sankt-Vith.
Na de avondinkopen - noodgedwongen reeds rond 14u - begonnen we aan het klimwerk. Eerst nog gezapig omhoog, onder wuivende bomenrijen en langs honderden koeien, vervolgens razend steil naar boven over een kleine asfaltweg die zich in haarspelden tot in Bourscheid slingerde.
Op bijna 500 meter hoogte overwogen we of we de volgende klim ook nog zouden aanvatten. Affirmatief en met vers gevulde drinkflessen stoven we naar beneden om geen tien minuten later weer tergend langzaam naar boven te kruipen. Nog steiler dan de eerste klim, maar met drie en een halve kilometer gelukkig iets minder lang.
Onder een loden namiddagzon was het afzien, maar ook hier geraakten we boven. Tijd om een slaapplaats te zoeken.
Na een introductie in het Frans en een poging in het Duits bleken de mensen waarbij we hadden aangeklopt gewoon Nederlands te praten. Reeds dertig jaar kwamen Wis en Ludo regelmatig naar Luxemburg en momenteel wonen ze meer hier dan in het Antwerpse.
Na wat zoeken vonden we samen een vlak plekje op hun domein en onze tent stond met een mooi en weids zicht best idyllisch opgesteld.
Het gerecht dat we deze maal uit onze hoed toverden maakten we reeds eenmaal op deze reis. Een tip van Korneel die ons ook in Ierland al goed had gesmaakt. Ook nu weer heerlijk smullen en de pasta met chorizo, geitenkaas, rucola en kerstomaatjes was een blijver.
In sappig Antwaarps sloten we de avond af met een drankje bij Wis en Ludo. Niet zomaar een drankje, maar heerlijke, ijskoude zelfgestookte cointreau. Het recept reisde alvast mee naar België.