We sliepen lang uit en het was half tien vooraleer ik voor de eerste keer wakker werd. Bij Katrien duurde het nog wat langer, maar tegen 11u waren we uit de veren. We startten de dag met een machine was en bedachten ons dat de wasmachine best een goede uitvinding is geweest; een stuk eenvoudiger dan wassen met de hand.
Nog voor het middaguur werkten we tevens nog een stukje van de blog bij en zetten we ons aan de prachtige eettafel voor het ontbijt/lunch.
We hadden afgesproken met Maarit om in de loop van de namiddag naar Seinäjoki te gaan, een iets groter stadje op een twintigtal kilometer, voor wat sightseeing en inkopen. Met de wagen reden we naar een mooi meer en naar een leuke plek aan de rivier waar ze Pont des Arts-gewijs slotjes aan de brug hingen, weliswaar iets minder impressionant.
In het centrum parkeerden we de wagen voor een toertje door het shopping center en terwijl onze gastvrouw een cadeautje zocht voor het pas geboren zoontje van haar broer, deden wij hetzelfde voor haar.
Terug ‘thuis’ ging Maarit overhuis om nog enkele zaken te regelen, eten te maken voor haar drie zonen en een schoondochter op te pikken aan het station. Wij hadden in Seinäjoki de nodige inkopen gedaan voor een bbq en begonnen aan de voorbereidingen. Ter ere van het zomerfeest in de familie Verriest, dat sinds jaar en dag plaatsvindt op 15 augustus, zouden wij een dagje te vroeg en op locatie de beroemde Patat van Jacques bereiden. We kookten de aardappelen, holden ze uit en vulden ze vervolgens met een mengsel van gekookte aardappel, kaas, krokant spek en philadelphia met bieslook.
Niets kan tippen aan de echte Patat van Jacques, maar deze variant smaakte bijzonder goed bij de worstjes, zalm en kip die van de bbq kwamen.
Het zwembad zag er te aanlokkelijk uit om links te laten liggen en ik maakte nog vlug een plons. Het cirkelvormige bad was ideaal om een draaikolk te maken en ik voelde mij even een kleine twintig jaar jonger. Zo’n draaikolk gaat wel vlotter met een zus en drie broers, maar gelukkig was het zwembad niet al te groot.
Rond half negen vervoegde Maarit ons opnieuw op het terras. Ze had een grote kaart van Finland mee en samen bekeken we onze te fietsen route. Het was duidelijk dat bos en water de twee typerende elementen zouden worden komende anderhalve week.
Uiteindelijk namen we uitgebreid afscheid van de lieve en goedlachse Maarit en na duizend dankwoorden reed ze de oprit van haar eigen huis terug af, terwijl wij haar uitzwaaiden.
Om de laatste avond in onze villa in stijl te vieren, genoten we van een heerlijke sauna en kropen helemaal relaxed het bed in.