Niet getreurd, zo duurde mijn verjaardag extra lang. Wouter was naar de winkel gegaan om stokbrood en verse koffiekoeken en niet veel later stond hij aan ons fornuisje spek met eiren te bereiden. De kartonnen verpakking van de muesli bouwde ik in de tussentijd voor de gelegenheid om tot kroon. Je wordt immers maar een keer achtentwintig. Het ontbijt, op een stoel aan een tafel, smaakte voortreffelijk en ik genoot met volle teugen.
Bijna drie volledige maanden geleden vertrokken we in Avelgem per fiets op huwelijksreis XXL. Hoog tijd om ons trouwfilmpje nog eens van onder het stof te halen. Wat een fantastische herinneringen aan die dag, die op een bepaalde manier tevens het startschot was van dit avontuur.
In onze keuken (de voortassen van Wouter) zitten twee gamellen, een snijplankje, een pot en een pan, drie messen, twee vorken en twee lepels. Aangezien alle middelen waren ingezet voor ons luxeontbijt, drong een afwas zich op. We trokken naar de sanitaire voorzieningen, maar ik mocht mijn steentje niet bijdragen. Wouter stond erop dat hij de afwas voor zijn rekening nam.
De internetverbinding was merkelijk beter daar dan in onze cabin en foto’s op de website uploaden ging dan ook een stuk vlotter dan gehoopt. In no time stonden de laatste verslagen en het bijbehorend beeldmateriaal online en konden we verder met de orde van de dag.
Jammer genoeg bleken de weersvoorspellingen niet met de werkelijkheid overeen te stemmen. Er was effectief zon te zien - tot zover klopten de vooruitzichten -, maar er viel zo mogelijk nog meer regen uit de lucht dan de voorbije dagen. Een buitenactiviteit zat er duidelijk niet in.
Tegen 13u30 was onze honger groot genoeg om aan het tweede verjaardagsmaal te beginnen. Het beslag ging glas per glas in onze pan en de stapel pannenkoeken groeide zienderogen. In twee pannenkoekenslagen bakten we uiteindelijk tweeëndertig stuks. Meer dan genoeg om de dag erna als ontbijt, lunch en/of avondmaal ingezet te worden.
Vers aten we ze ’s middags met choco, confituur en vanillesuiker. Mmmmm! Geserveerd met een glaasje gekoeld appelsap - alcohol paste niet in ons budget -, was het helemaal af.
Onze cabin werd eigenlijk verhuurd als een vierpersoonsruimte, nochtans vonden wij het al zoeken naar plaats voor alle tassen en spullen. Het stapelbed kwam wel goed van pas en onze tent kon er hangend prima aan uitdrogen. Door en door nat duurde het tot de volgende ochtend vooraleer ze helemaal was opgedroogd.
Na afwas nummer twee waren de weergoden ons nog steeds niet gunstig gezind. Het bleef maar regenen waardoor ons plan om een wandelingetje te maken telkens opnieuw werd opgeborgen. We gaven de namiddag dan maar invulling met het bekijken van onze website. Aan de hand van de foto’s van onze passage in Engeland beleefden we alles in een uur helemaal opnieuw.
Dankzij Facebook en WhatsApp vonden vele verjaardagswensen hun weg naar het Hoge Noorden. Het was leuk om alles te lezen en het deed deugd dat ondanks de steeds grotere afstand er toch zoveel mensen aan hadden gedacht.
Tussen enkele vlagen door waagden we ons toch aan wat buitenlucht. Wouter maakte kennis met het kind in hem en vermaakte zich kostelijk op de trampoline. Helemaal uitgeput van het springen en omdat een nieuwe bui zich aandiende, trokken we naar onze hut, waar we het gezellig maakten en de avond inzetten met het bereiden van ons avondmenu.
Macaroni met kaas en hesp maak ik meestal met tomaatjes. De eerste keer vond Wouter het een rare combinatie, maar tegenwoordig stelt hij zelf voor om tomaten toe te voegen aan het standaardrecept. Tot slot transformeerde onze drie-in-een kookplaten/oven/grill de gemalen kaas in een korstje, waardoor het al helemaal niet meer stuk kon.
We moesten alles even laten zakken vooraleer we aan het dessert konden denken, maar eens het op tafel stond, smulden we als geen ander. De chocoladefondue met banaan en stukjes pannenkoek was een voltreffer en sloot de avond in grandeur af.
De derde afwas was een feit en moe, voldaan en boordevol ongezonde calorieën vielen we als een blok in slaap. We wisten toen al dat afscheid nemen van de cabin de volgende ochtend ons zwaar zou vallen.