De ganse nacht regende het pijpenstelen en ook ’s morgens na het ontwaken regende het lustig voort. De voorspellingen bleken uit te komen en we besloten een extra nacht in het Zlota Roza hotel te blijven. Ervaring heeft ons namelijk geleerd dat een mens niet vrolijker wordt van een ganse dag door de regen te fietsen.
Lazy Saturday dus, en we maakten van de gelegenheid gebruik om ons winterprogramma vorm te geven… of dat was toch de bedoeling. Het ene obstakel na het andere dook op. De beoogde ferry tussen Kroatië en Italië bleek tussen november en maart niet te varen, buslijnen die wij voor ogen hadden accepteerden geen fietsen en vliegen met twaalf stukken bagage en een trekkingfiets bleek niet meteen ‘cost-efficient’.
We vatten het plan op om onze fietsen voor enkele maanden in Boedapest of omgeving te stallen en er tijdens de winter zonder onze trouwe tweewielers op uit te trekken. We zouden een stuk flexibeler zijn om te reizen en op deze manier konden we na het winterreces starten waar we nu strandden.
In de tussentijd bleef communiceren met hotelpersoneel een probleem. De jongeman die ons de vorige dag in het Engels verder hielp was nergens te bekennen en zijn moeder (?) sprak enkel Pools. Bij gebrek aan leuke eetadresjes in Sedziszow overwogen we om in ons hotel een hapje te eten ’s avonds. In de namiddag een menukaart versieren om al eens ‘in de potten’ te kijken, bleek echter een hele opgave. Een kaart kregen we niet in onze handen, wel een hele resem Pools waaruit we enkel ‘de volaille’ en ‘kotlet’ begrepen. We gaven dan maar aan dat we wel onze plan zouden trekken, we konden toch moeilijk een keuze maken uit een mondelinge, Poolse menu.
Toen we in de loop van de avond aan de eetzaal passeerden, werd er prompt een bord soep voor ons neergezet. We hadden geen idee waar dit vandaan kwam, we hadden niet aangegeven dat we zouden komen dineren, laat staan een bestelling geplaatst. Een zeer vreemde situatie, zeker gezien de borden er twee uur later nog stonden.
Na een uitje in het kleine centrum belandden we terug op de kamer waar we vrij snel ons bed in kropen. Slapen was er echter niet meteen bij, het hotel was rumoerig en ook de regen gaf het beste van zichzelf met een ritmisch geroffel op de twee veluxen.
Lazy Saturday dus, en we maakten van de gelegenheid gebruik om ons winterprogramma vorm te geven… of dat was toch de bedoeling. Het ene obstakel na het andere dook op. De beoogde ferry tussen Kroatië en Italië bleek tussen november en maart niet te varen, buslijnen die wij voor ogen hadden accepteerden geen fietsen en vliegen met twaalf stukken bagage en een trekkingfiets bleek niet meteen ‘cost-efficient’.
We vatten het plan op om onze fietsen voor enkele maanden in Boedapest of omgeving te stallen en er tijdens de winter zonder onze trouwe tweewielers op uit te trekken. We zouden een stuk flexibeler zijn om te reizen en op deze manier konden we na het winterreces starten waar we nu strandden.
In de tussentijd bleef communiceren met hotelpersoneel een probleem. De jongeman die ons de vorige dag in het Engels verder hielp was nergens te bekennen en zijn moeder (?) sprak enkel Pools. Bij gebrek aan leuke eetadresjes in Sedziszow overwogen we om in ons hotel een hapje te eten ’s avonds. In de namiddag een menukaart versieren om al eens ‘in de potten’ te kijken, bleek echter een hele opgave. Een kaart kregen we niet in onze handen, wel een hele resem Pools waaruit we enkel ‘de volaille’ en ‘kotlet’ begrepen. We gaven dan maar aan dat we wel onze plan zouden trekken, we konden toch moeilijk een keuze maken uit een mondelinge, Poolse menu.
Toen we in de loop van de avond aan de eetzaal passeerden, werd er prompt een bord soep voor ons neergezet. We hadden geen idee waar dit vandaan kwam, we hadden niet aangegeven dat we zouden komen dineren, laat staan een bestelling geplaatst. Een zeer vreemde situatie, zeker gezien de borden er twee uur later nog stonden.
Na een uitje in het kleine centrum belandden we terug op de kamer waar we vrij snel ons bed in kropen. Slapen was er echter niet meteen bij, het hotel was rumoerig en ook de regen gaf het beste van zichzelf met een ritmisch geroffel op de twee veluxen.
