Onze laatste nacht in ons tentje deed ons terugdenken aan vervlogen tijden in Wales, Ierland en Noorwegen. De regen druppelde ritmisch op ons tentzeil en het enige wat we konden hopen was dat het er tegen de ochtend allemaal zou zijn uitgevallen.
De weergoden moeten beseft hebben hoeveel regen we de eerste maanden van onze trip te verwerken hadden gekregen en godzijdank werden we tijdens het fietsen gespaard van zware regenval. Een beetje miezerregen, net genoeg om onze regenjas aan te trekken, maar zeker niet voldoende om de pret te drukken.
Het water viel dan wel niet uit de lucht, toch stond het centraal vandaag. 90% van onze fietsdag bevonden we ons langs rivieren en we waren getuige van de ene samenvloeiing na de andere. In eerste instantie voegde de Amblève zich bij de Ourthe en een twintigtal kilometer verder was het de Ourthe die aan de rand van Luik met de Maas versmolt.
Het eerste wat we van de Vurige Stede te zien kregen was de Pont de Fragnée. Een mooie brug gebouwd in de nasleep van de wereldtentoonstelling in 1905. We moeten toegeven dat de stad, ondanks het grijze weer, zeker geen slechte eerste indruk gaf.
Er was veel leven op beide oevers van de Maas en naast de glimp die we van het futuristische station Liège-Guillemins opvingen, was het vooral de Tour de Paradis die in het oog sprong. De hoogste wolkenkrabber van Wallonië: ultramodern en in schril contrast met de verouderde gebouwen die hem omringen. Over de Passerelle Saucy ging het ten slotte naar de zondagsmarkt (de langste markt van België) en naar het hart van de stad, de Place Saint-Lambert.
Na een korte introductie bevonden we ons geruime tijd in de toeristische dienst op zoek naar een slaapplaats. Het was immers geen weer om te kamperen - laat staan in een doorweekte tent die bij gebrek aan zon niet droog te krijgen was - en we wilden graag nog een dagje in Luik blijven om de stad wat grondiger te bezoeken. Bovendien hadden we nog zeeën van tijd om tegen zaterdag in Zoersel te geraken.
Uiteindelijk vonden we via Airbnb een betaalbaar stekje wat buiten de stad en nadat we ter ere van de Fêtes de Wallonie enkele fanfares en reuzen door het centrum zagen trekken, zetten we langs de Maas en het Albertkanaal koers richting Wandre.
Jammer genoeg was de winkel naast ons huisje gesloten en dus waren we genoodzaakt om een lekkere pizza uit te halen bij Pizzeria Cosentino iets verderop. De kebab over de deur verkocht zijn kebabs namelijk aan €6,5, en dat in de outskirts van Luik. Sind wanneer is fastfood zo prijzig?
We bleven dan nog wel een dagje hangen, Vlaanderen kwam nu wel heel dichtbij. Dra beginnen we bij mijn grootouders in Limburg aan onze welcome back tournee. Iets om naar uit te kijken!
De weergoden moeten beseft hebben hoeveel regen we de eerste maanden van onze trip te verwerken hadden gekregen en godzijdank werden we tijdens het fietsen gespaard van zware regenval. Een beetje miezerregen, net genoeg om onze regenjas aan te trekken, maar zeker niet voldoende om de pret te drukken.
Het water viel dan wel niet uit de lucht, toch stond het centraal vandaag. 90% van onze fietsdag bevonden we ons langs rivieren en we waren getuige van de ene samenvloeiing na de andere. In eerste instantie voegde de Amblève zich bij de Ourthe en een twintigtal kilometer verder was het de Ourthe die aan de rand van Luik met de Maas versmolt.
Het eerste wat we van de Vurige Stede te zien kregen was de Pont de Fragnée. Een mooie brug gebouwd in de nasleep van de wereldtentoonstelling in 1905. We moeten toegeven dat de stad, ondanks het grijze weer, zeker geen slechte eerste indruk gaf.
Er was veel leven op beide oevers van de Maas en naast de glimp die we van het futuristische station Liège-Guillemins opvingen, was het vooral de Tour de Paradis die in het oog sprong. De hoogste wolkenkrabber van Wallonië: ultramodern en in schril contrast met de verouderde gebouwen die hem omringen. Over de Passerelle Saucy ging het ten slotte naar de zondagsmarkt (de langste markt van België) en naar het hart van de stad, de Place Saint-Lambert.
Na een korte introductie bevonden we ons geruime tijd in de toeristische dienst op zoek naar een slaapplaats. Het was immers geen weer om te kamperen - laat staan in een doorweekte tent die bij gebrek aan zon niet droog te krijgen was - en we wilden graag nog een dagje in Luik blijven om de stad wat grondiger te bezoeken. Bovendien hadden we nog zeeën van tijd om tegen zaterdag in Zoersel te geraken.
Uiteindelijk vonden we via Airbnb een betaalbaar stekje wat buiten de stad en nadat we ter ere van de Fêtes de Wallonie enkele fanfares en reuzen door het centrum zagen trekken, zetten we langs de Maas en het Albertkanaal koers richting Wandre.
Jammer genoeg was de winkel naast ons huisje gesloten en dus waren we genoodzaakt om een lekkere pizza uit te halen bij Pizzeria Cosentino iets verderop. De kebab over de deur verkocht zijn kebabs namelijk aan €6,5, en dat in de outskirts van Luik. Sind wanneer is fastfood zo prijzig?
We bleven dan nog wel een dagje hangen, Vlaanderen kwam nu wel heel dichtbij. Dra beginnen we bij mijn grootouders in Limburg aan onze welcome back tournee. Iets om naar uit te kijken!
