Mooie liedjes duren niet lang en op vrijdagochtend bakten we voor het laatst zes eitjes en aten we toast met ham en kaas bij een glas appelsap. Na het afscheid van Korneel trok hij naar de luchthaven en vertrokken wij met de fiets naar Jan. Zonder stevige knuffel konden we niet uit Praag vertrekken, vond hij.
De eerste dertig kilometer verliepen vlot, eerst door het centrum en vervolgens langs de Moldau. Van linker- naar rechteroever en omgekeerd en nu eens links dan eens rechts van het spoor dat Praag met Plzen verbindt. Onder een warme zon was het niet moeilijk ons fietsplezier terug boven te halen.
De hoogtestatistieken in Basecamp hadden ons meer heuvels beloofd in het tweede deel van de etappe. Vooraleer we daaraan begonnen, stortten we ons dus maar eerst op een lekkere picknick op een bankje in de schaduw.
De belofte werd ingelost en door een mooi en zeer groen landschap met velden en bossen kwamen we steeds dichter bij de Duitse grens. Het Tsjechische hoofdstuk zou achter ons liggen voor we het wisten.
Uit het niets werden de rustige wegen die we volgden plots drukker en stak de wind op. Een vals platte klim leek eindeloos en na zeventig kilometer breiden we er een eind aan in Komarov. In de Lidl vonden we alles voor een pasta met gedroogde ham, kerstomaatjes, rucola, mozzarella en zonnebloempitten en vanaf dan was het uitkijken naar een geschikte plek.
In gebarentaal probeerden we te vragen of we onze tent ergens kwijt konden in de grote tuin of het veld van een oud huis. Jozef en Petr wisten ons te vertellen - of uit te beelden eigenlijk - dat het huis leegstond en dat het absoluut geen probleem was moesten we er kamperen. Yes! Tegen negen uur hadden we onze buiken rond gegeten, ons toilet gemaakt en lagen we goed ingeduffeld in de slaapzakken. Slaaptekort inhalen: check!
De eerste dertig kilometer verliepen vlot, eerst door het centrum en vervolgens langs de Moldau. Van linker- naar rechteroever en omgekeerd en nu eens links dan eens rechts van het spoor dat Praag met Plzen verbindt. Onder een warme zon was het niet moeilijk ons fietsplezier terug boven te halen.
De hoogtestatistieken in Basecamp hadden ons meer heuvels beloofd in het tweede deel van de etappe. Vooraleer we daaraan begonnen, stortten we ons dus maar eerst op een lekkere picknick op een bankje in de schaduw.
De belofte werd ingelost en door een mooi en zeer groen landschap met velden en bossen kwamen we steeds dichter bij de Duitse grens. Het Tsjechische hoofdstuk zou achter ons liggen voor we het wisten.
Uit het niets werden de rustige wegen die we volgden plots drukker en stak de wind op. Een vals platte klim leek eindeloos en na zeventig kilometer breiden we er een eind aan in Komarov. In de Lidl vonden we alles voor een pasta met gedroogde ham, kerstomaatjes, rucola, mozzarella en zonnebloempitten en vanaf dan was het uitkijken naar een geschikte plek.
In gebarentaal probeerden we te vragen of we onze tent ergens kwijt konden in de grote tuin of het veld van een oud huis. Jozef en Petr wisten ons te vertellen - of uit te beelden eigenlijk - dat het huis leegstond en dat het absoluut geen probleem was moesten we er kamperen. Yes! Tegen negen uur hadden we onze buiken rond gegeten, ons toilet gemaakt en lagen we goed ingeduffeld in de slaapzakken. Slaaptekort inhalen: check!
