De ochtendkou was maar een façade want al snel brak de zon door het wolkenpak. Met de zonnestralen op onze bol was het niet alleen aangenaam fietsen - zeker nu eindelijk de wind was geluwd -, maar was het blijkbaar ook goed weer om aardappelen te rooien. Hele families zagen we zwoegen op hun ‘patattenveld’.
Tegen de lunch kwamen we terecht in drukker verkeer. Het was overduidelijk dat de hoofdstad niet meer ver weg kon zijn. Gelukkig vonden we - toch als we ons in de juiste richting oriënteerden - een plekje met zicht op het bos en twijfelden we onder een warme zomerzon of we ons niet beter in de schaduw zouden zetten. Voor de tent was dit natuurlijk ideaal. Op een-twee-drie was deze volledig opgedroogd; cruciaal aangezien ze waarschijnlijk voor meer dan een week in de rack-pack zou worden opgeborgen.
Via een prachtig, autoloos fietspad langs de rivier reden we rond 15u de stad binnen. Eens de oude stad in zicht kwam, zagen we meteen de vele kerken, maar vooral de Gediminastoren sprong in het oog.
De binnenstad was een drukte van jewelste en met enkele events op een stralende zaterdag konden we de mensen geen ongelijk geven dat ze massaal de straten introkken.
We startten online de zoektocht naar een leuk ho(s)tel aangezien we normalerwijze slechts dinsdagavond bij Dalia, een vriendin van Frans, zouden arriveren. Al snel bleek dat Vilnius midden september een populaire bestemming is en met 97% van de hotels op Booking die waren volgeboekt, bleef er niet veel keuze over. We hadden dan wel goed gespaard de afgelopen maanden, maar de suite van de Radisson Blu was wat overdreven.
We stuurden een last-minute berichtje naar Dalia of we die nacht misschien toch al bij haar terecht konden, maar kregen niet meteen antwoord. Een uur later stonden we op de drempel van een hotel waar nog een eenpersoonskamer van vijf vierkante meter beschikbaar was toen we op de valreep een sms’je ontvingen. We konden zonder probleem bij haar verblijven en wat later stonden al onze fietszakken in de kamer van de supervriendelijke vijfentwintigjarige Dalia.
Na een verkwikkende douche werden we enthousiast door de straten van Vilnius geleid. We hadden een zeer positieve eerste indruk en met de vele pleintjes en statige gebouwen zag de stad er veelbelovend uit. De Libanese kebab met falafel onderweg was bovendien ook culinair een leuke kennismaking.
Op zaterdag 19 september vierden de Litouwers de overgang van zomer naar herfst. Dag en nacht zijn dan even lang. Dit jaar stonden het woud en de natuur centraal en dat werd duidelijk aan de hand van een leuk schouwspel met duizenden kaarsen, wensbalonnen en bootjes die met lantaarns over de rivier voeren.
Samen met enkele vrienden van Dalia trokken we naar Cathedral Square waar een lokale band vrolijke muziek speelde en na het optreden naar een café. De eerste bar die we aandeden, grossierde in oude zetels en tafeltjes en viel met lekker lokaar bier, goedkope cocktails en goede rockmuziek best in de smaak. Wat later ging het naar een wat hippere tent, waar een dj iets te luide (we worden oud) reggaedeuntjes op het publiek losliet.
Een geslaagde eerste avond, maar vanaf een uur of een nam ons energiepeil razendsnel af. Het sein om terug richting appartement te trekken, waar we nog tot twee uur napraatten met Dalia.