Het thuisfront had laten weten dat het normalerwijze tegen 11u droger zou worden. Het spel kaarten dat al een dikke maand ver weg in onze tassen zat, leverde ons eindelijk plezier op en in de striemende regen legden we een kaartje in onze - gelukkig maar - waterdichte tent. Het spelletje Duvelen bleef echter onbeslist aangezien we rond 11u15 inzagen dat de regen alleen maar erger werd. In regenkledij startten we dan toch maar met een broodnodig fietsonderhoud: de remblokjes waren aan vervanging toe en de aandrijving (ketting en tandwielen) konden dringend een poetsbeurt gebruiken.
In tegenstelling tot de weermodellen werd het er allesbehalve droger op en na een uurtje stonden we op het punt om uitgeregend terug onze tent in te kruipen toen Anne en haar man John langsreden met de wagen. Ze hadden duidelijk medelijden met deze twee arme fietsers en nodigden ons uit voor een koffie in hun caravan.
We zeiden later te passeren, aangezien we doorweekt waren en even terug in de plooi moesten komen, maar toen John een paar minuten later aan onze tent kwam informeren waar we bleven, gingen we met veel plezier onmiddellijk in op de vriendelijke uitnodiging. Onze lunch die we net hadden uitgehaald konden we zonder probleem meenemen en in hun warme caravan opeten bij een kom lekkere kippensoep.
Het was absoluut geen weer voor een uitje dus genoten we van de hartelijke babbel met John en Anne, een militair en tandartsassistente uit Engeland op rust. Voor we het wisten waren we uitgenodigd voor het avondmaal en stonden ze erop ons een lift te geven naar het centrum van Kinross om inkopen te doen en geld af te halen. Zoveel generositeit konden we niet zomaar voorbij laten gaan. We spraken af dat wij het dessert voor onze rekening zouden nemen en kozen voor een raspberry cheesecake en Belgian triple chocolate cookies als presentje.
Terug op de camping werden we na een deugddoende warme douche om 17u30 verwacht in de caravan van Anne en John. We lieten ons het diner (garnalencocktail gevolgd door stoofvlees met Jersey Royal potatoes en worteltjes) smaken. Onze cheesecake bleek eveneens een voltreffer en we genoten met volle teugen.
John vertelde gepassioneerd over zijn tijd als physical trainer in het Britse leger en al snel bleek dat hun aanwezigheid op de camping te maken had met de ‘Royal Army Physical Training Corps Reunion’. Elk jaar begin juni is er een galadiner voor ex-militairen en zij spreken al enkele dagen op voorhand af met een paar ex-collega’s en ondertussen beste vrienden om ‘op te warmen’ en samen te golfen.
Na het diner verhuisden we naar de ruime voortent waar we kennis maakten met de rest van de groep. Zij waren tijdens het avondeten op de camping toegekomen. Stuk voor stuk fantastische mensen met wonderbaarlijke verhalen en een passie voor reizen.
Ray en Mary waren net terug van Las Vegas en reisden na het reünieweekend door naar Barcelona. Ray is trouwens nog caddie geweest van enkele van de best presterende spelers in de World Golf Tour. John en Maureen verkochten enkele jaren geleden al hun hebben en houden en wonen de ene helft van het jaar in hun camper in Nieuw-Zeeland en toeren de andere helft rond in het Verenigd Koninkrijk en Europa. Tot slot waren er Stewart en Patt uit de Schotse Highlands. Stewart had ons blijkbaar de dag ervoor al gespot in Aberfeldy en was benieuwd naar onze avonturen.
John speelde zijn rol als gastheer voortreffelijk en op geen enkel moment die avond hadden we een ongevuld glas in onze handen. McEwans (een schots bier), Carlsberg, Stella, gin-tonic, whiskey,… zonder vragen werden onze glazen keer op keer bijgevuld. De sfeer werd alleen maar hartelijker en toen enkele verdwaalde Duitsers de tent binnen doken met een flesje schnaps en Ray zijn mondharmonica bovenhaalde, was de avond compleet. Wat een geweldige belevenis! Honderduit werd verteld over avonturen uit hun legertijd, maar eveneens vanop de talloze reizen die ze allen reeds ondernamen.
Als het aan hen had gelegen waren we nog een paar dagen gebleven en we hadden onze uitnodiging voor de bbq op donderdag reeds op zak, maar gezien onze aanstaande ontmoetingen in Nederland hadden we jammer genoeg niet de flexibiliteit om nog een paar dagen extra uit te rusten. Rond middernacht gingen we terug richting tent en na een wonderlijke rustdag, die initieel in het water dreigde te vallen, vielen we met een grote glimlach op ons gezicht razendsnel in slaap.