Onze stramme spieren werden dan maar opgewarmd met een partijtje badminton - met dank aan de spelende kinderen van de avond ervoor die hun materiaal niet hadden opgeruimd.
Eerste halte van de dag was de Donauzusammenfluss net buiten Donaueschingen. De Donau ontspringt immers niet, maar is een samenvloeiing van twee andere rivieren. Duitsers zouden geen Duitsers zijn als ze daar geen mooie spreuk voor hadden neergepend en inderdaad
Brigach und Breg bringen die Donau zuweg.
De tweede langste rivier van Europa is overigens een ‘specialleke’. Kilometer nul ligt aan de monding in Roemenië en kilometer 2799 aan de Zusammenfluss aan de rand van het Zwarte Woud.
In verschillende landen kregen wij de Donau te zien in sterk uiteenlopende gedaantes. Statig en traag, grillig en mystiek, charmant en gezapig,… maar altijd een goede reisgezel. Aan de symbolische bron, gelegen in het centrum tussen het Schloss en de Heilige Drievuldigheidskerk, namen we dan ook met pijn in het hart afscheid.
Langs de Brigach, onze nieuwe leidraad, aten we onze lunch in het groen en mijmerden we over onze avonturen van de afgelopen vijfhonderd dagen. Wat een bodemloos vat vol prachtige herinneringen!
De laatste vijftien kilometer brachten ons licht stijgend tot in het centrum van Villingen-Schwenningen, waar we via CouchSurfing een adresje hadden geregeld. Via zijn profiel wisten we dat onze host graag kookte en we vonden dan ook een lekker cadeautje in de vorm van een geslaagde appel-balsamico, gecombineerd met een flesje Italiaanse wijn.
Na een korte eerste indruk van het stadscentrum en een wifi-stop in de stadsbibliotheek om onze aankomst te melden, fietsten we de berg op naar het appartement van Matthias. Heel hartelijk werden we ontvangen en ook nu weer babbelden we een hele namiddag en avond moeiteloos vol.
Zijn passie voor koken was overigens geen leugen want heerlijk gemarineerde en gegrilde groeten, een bonte salade met de perfecte dressing en een lekker stuk vlees lieten we ons als geen ander smaken. Leve de sociale netwerken!