Over ons Airbnb-adres in Wandre konden we absoluut niet klagen. Het bed zorgde twee dagen op rij voor een perfecte nachtrust, de bus voor de deur bracht ons in ‘no time’ tot in het centrum van Luik en de perfect uitgeruste keuken in combinatie met een salon, terras en uitstekende wifi zorgde ervoor dat we alles voorhanden hadden.
Straf hoe snel de tijd de laatste weken en dagen voorbij was gevlogen. Op een zucht van de taalgrens bestegen we ons ros en na een kleine tien kilometer langs het Albertkanaal sloegen we linksaf voor vermoedelijk een van de laatste klimmetjes van onze reis. Van aan het water trapten we onszelf tot op het plateau van Houtain-Saint-Simeon, maar zo’n bultje temden we tegenwoordig met de ogen dicht.
We kenden de regio nog van een van onze trainingstochten naar de Ardennen en waren toch blij dat we ditmaal van de andere kant kwamen. Een steile klim van 15% toen, zorgde nu voor een vlotte afdaling en zo bevonden we ons voor we het wisten in de vallei van Bassenge, Roclenge en Boirs.
Over een perfect aangelegd fietspad ging het in de laatste rechte lijn naar Tongeren en een groot bord met het opschrift ‘Welkom in fietsparadijs Limburg’ leerde ons dat we terug in Vlaanderen waren. Nog een paar dagen (fiets)knooppunten aan mekaar rijgen en we zouden in Zoersel staan.
We hadden echter nog een goed gevuld programma voor de laatste dagen en dat begonnen we in de binnenstad van Tongeren. Ook hier werden grote ogen getrokken toen we passeerden en een passant maakte zelfs gewag van twee wereldreizigers op de fiets. De wereld zou wat veel lof zijn, maar Europa hebben we toch redelijk goed gezien.
We passeerden langs het begijnhof en konden niet naast de imposante basiliek kijken. Tot slot poseerden we op de Grote Markt met Ambiorix en rekenden we ons voor het gemak tot de categorie dappere Belgen.
Het hoogtepunt van de dag was het weerzien met Moeke, mijn grootmoeder. Samen met een nicht van haar (Ghilaine) stond ze ons al op te wachten en een zelf geplukte aankomstbloemekee en een dikke knuffel waren ons deel. Bij een goeie pint en een glaasje porto werden de reisverhalen bovengehaald en prezen we onszelf gelukkig dat we deze momenten mochten delen.
Moeke had de voorbije dagen in de keuken het beste van zichzelf gegeven en had per uitzondering ’s avonds warm eten voorzien. We werden verwend en de lekkere gebakken aardappeltjes, de sappige kippenbillen en de perfect gegaarde worteltjes en witloof smaakten bijzonder goed.
Na het avondeten installeerden we ons in de comfortabele zetels - dat hebben we toch wel wat gemist - en keken we samen naar een aflevering van Thuis. Behalve de acteerprestaties van Goossens en Hugaert als Frank Bomans en Eddy Van Notegem hadden we de indruk dat het vet van de soap was.
Na een leuke en geanimeerde avondbabbel kropen we tegen 22.30u met een gelukzalig gevoel ons bed in. Tijdens onze voorbereidingstochten waren we hier al twee keer komen logeren; wat een nostalgie om er nogmaals onder de lakens te kunnen kruipen.
Straf hoe snel de tijd de laatste weken en dagen voorbij was gevlogen. Op een zucht van de taalgrens bestegen we ons ros en na een kleine tien kilometer langs het Albertkanaal sloegen we linksaf voor vermoedelijk een van de laatste klimmetjes van onze reis. Van aan het water trapten we onszelf tot op het plateau van Houtain-Saint-Simeon, maar zo’n bultje temden we tegenwoordig met de ogen dicht.
We kenden de regio nog van een van onze trainingstochten naar de Ardennen en waren toch blij dat we ditmaal van de andere kant kwamen. Een steile klim van 15% toen, zorgde nu voor een vlotte afdaling en zo bevonden we ons voor we het wisten in de vallei van Bassenge, Roclenge en Boirs.
Over een perfect aangelegd fietspad ging het in de laatste rechte lijn naar Tongeren en een groot bord met het opschrift ‘Welkom in fietsparadijs Limburg’ leerde ons dat we terug in Vlaanderen waren. Nog een paar dagen (fiets)knooppunten aan mekaar rijgen en we zouden in Zoersel staan.
We hadden echter nog een goed gevuld programma voor de laatste dagen en dat begonnen we in de binnenstad van Tongeren. Ook hier werden grote ogen getrokken toen we passeerden en een passant maakte zelfs gewag van twee wereldreizigers op de fiets. De wereld zou wat veel lof zijn, maar Europa hebben we toch redelijk goed gezien.
We passeerden langs het begijnhof en konden niet naast de imposante basiliek kijken. Tot slot poseerden we op de Grote Markt met Ambiorix en rekenden we ons voor het gemak tot de categorie dappere Belgen.
Het hoogtepunt van de dag was het weerzien met Moeke, mijn grootmoeder. Samen met een nicht van haar (Ghilaine) stond ze ons al op te wachten en een zelf geplukte aankomstbloemekee en een dikke knuffel waren ons deel. Bij een goeie pint en een glaasje porto werden de reisverhalen bovengehaald en prezen we onszelf gelukkig dat we deze momenten mochten delen.
Moeke had de voorbije dagen in de keuken het beste van zichzelf gegeven en had per uitzondering ’s avonds warm eten voorzien. We werden verwend en de lekkere gebakken aardappeltjes, de sappige kippenbillen en de perfect gegaarde worteltjes en witloof smaakten bijzonder goed.
Na het avondeten installeerden we ons in de comfortabele zetels - dat hebben we toch wel wat gemist - en keken we samen naar een aflevering van Thuis. Behalve de acteerprestaties van Goossens en Hugaert als Frank Bomans en Eddy Van Notegem hadden we de indruk dat het vet van de soap was.
Na een leuke en geanimeerde avondbabbel kropen we tegen 22.30u met een gelukzalig gevoel ons bed in. Tijdens onze voorbereidingstochten waren we hier al twee keer komen logeren; wat een nostalgie om er nogmaals onder de lakens te kunnen kruipen.
