Rond 10.30u vervoegde Katrien mij. Ze had lekker lang kunnen doorslapen door de uitstekende positie van onze tent tussen de bomen. De zon had geen vrij spel gekregen en zo bleef de temperatuur in de binnentent aanvaardbaar.
Na het ontbijt wisselden we van positie en kroop Katrien achter de laptop om de blog verder bij te werken. Ik maakte mij in de tussentijd nuttig door de fietsen grondig te poetsen: eerst goed afspuiten, schoonmaken met een sopje met een focus op de ketting, tandwielen en velgen, een tweede maal afspuiten, droogwrijven en tot slot de ketting smeren. Een heel karwei, maar onder een zalig zonnetje geen opgave.
Ook bij Katrien was het werk goed gevorderd en als beloning ‘trakteerden’ we onszelf op een smakelijke broodjeslunch op ons picknickdeken dat we voor de gelegenheid half in de zon, half in de schaduw hadden gelegd.
Rond half drie trokken we naar het zomertheater van Heinola. Ter ere van het tweehonderdjarig bestaan van de plaatselijk fanfare stond er een concert ingepland van het blaasorkest onder leiding van Markus Johansson. Ook de Heinola Big Band gaf het beste van zichzelf en we lieten ons de sax- trompet- en gitaarsolo’s welgevallen. We sloten de muzikale namiddag af met een ijsje alvorens terug richting camping te trekken.
Ik had het meer nog niet van dichtbij gezien en daar moest dringend verandering in komen. Terwijl Katrien verder aan ons reisverhaal werkte, zocht ik mij een weg tussen de rotsen die het opnieuw moeilijk maakten om te zwemmen, laat staan duiken. Er was op deze warme zaterdag veel leven op het water en de speedboten, jetski’s en andere vaartuigen zorgden voor een leuke golfslag.
We hadden al goed geschreven en met nog twee dagen te gaan was het realistisch om de website te updaten tot en met twintig augustus. We wisselden opnieuw af en ik werkte het verslag van de laatste dag af. Katrien bereidde ondertussen de balletjes in tomatensaus en na het avondeten gooiden we alles online. Onze zucht van opluchting hoorden ze waarschijnlijk tot ver buiten de muren van de receptie.
Net voor middernacht vonden we nog de tijd om enkele mailtjes te beantwoorden en het uurrooster van de ferry naar Tallinn op te zoeken. Luik drie, Scandinavië, lag op een paar dagen na volledig achter ons.