We besloten alsnog de laatste twee verslagen af te werken en waren trots op onszelf dat we weer helemaal up-to-date waren. Na het opbreken van ons kamp en met het ontbijt achter de kiezen was het kwart na tien toen we onze tocht verderzetten.
Het eerste stuk fietsten we langs een iets grotere weg. Geen enkel probleem vermits Finland uitstekend werk heeft gemaakt van haar fietsinfrastructuur. In elk dorp en zeker in de steden is er een mooi aangelegd fietspadennetwerk; je kan zonder problemen naast mekaar fietsen en hoeft je geen zorgen te maken over het verkeer. Gelukkig maar, want op de wegen zonder fietsstroken werden we al meermaals rakelings voorbij gesneld door onvoorzichtige chauffeurs. Een groot verschil met de Noren en Zweden die altijd in een grote bocht om ons heen reden.
We konden in ieder geval op geen beter moment in Finland vertoeven. Het was wederom zomers warm en na een stevige klim trokken we onze craft uit - nog geen uur waren we weg. We vorderden goed, maar door het wat latere vertrekuur en de daginkopen was het al 14u voor we neerploften om te eten. We hadden wel al vijfenveertig kilometer gefietst en zaten dus goed op schema.
De groteren wegen lagen na de lunch ver achter ons en over prachtige, onverharde paden reden we, met enkel vlinders als compagnons, door het Finse binnenland. Uitgestrekte bossen, lage vegetatie, sierlijke rotspartijen, glooiende korenvelden, hier en daar een glinsterend meer… wat verwacht een mens nog meer?
Het was naar ons aanvoelen de warmste dag tot dan en ondanks het gebrek aan informatie over de exacte temperatuur zeiden onze rustpauzes in de schaduw voldoende. Het was puffen bij momenten en over de stoffige wegen slonk ons water zienderogen. De tractorsporen die gevormd waren in de natte julimaand waren intussen volledig verhard en zorgden voor een extra uitdaging en veel lawaai van rammelende tassen.
Na achtenzeventig kilometer fietsen vonden we het welletjes en in Myrskylä vonden we een leuk plaatsje aan het meer. Ik val in herhaling, maar het duurde geen vijf minuten vooraleer ik verkoeling zocht in de aanlokkelijke plas. Het water was minder helder als elders, maar hier was de bodem dan weer niet bezaaid met grote rotsen. Katrien hield het bij pootje baden, maar had eveneens deugd van het frisse water.
Onze passage op het wereldwijde web had ons de vorige dag geleerd dat het weer vermoedelijk slechter zou zijn de volgende dagen. Lagere temperaturen, meer bewolking - minder dan wolkenloos is dan ook niet mogelijk - en vanaf woensdag zelfs kans op een regendruppel. We profiteerden optimaal en ons picknickdeken klopte overuren.
Terwijl ik de blog schreef - we lieten ons niet meer vangen en probeerden goed bij te blijven - begon Katrien aan het avondeten. De aardappelsalade met spekjes, ajuin, erwtjes, peterselie en mayonaise smaakte goed en het was eens iets anders. Na meer dan vier maanden kokkerellen op slechts een ‘kookplaat’ is het namelijk niet altijd gemakkelijk om origineel te blijven in de recepturen. Suggesties van ons lezerspubliek zijn via de blog, Facebook of per mail altijd welkom.
Met nog honderd kilometer tot Helsinki waren onze dagen in het hoge Noorden bijna geteld. We stelden het programma zo samen dat we nog een volledige dag hadden om te fietsen en een dag extra om Helsinki te bezoeken. Tegen de avond zouden we vervolgens met de boot naar Estland oversteken. Wij waren in ieder geval benieuwd!