Rechteroever zou echter nog eventjes geduld moeten uitoefenen, want we hadden dringender zaken aan ons hoofd. Korneel zou ons komen opzoeken in Praag en samen bekeken we de mogelijke data. Uiteindelijk spraken we af van 14 t.e.m. 19 augustus.
Na het organisatiewerk, trokken we eerst naar twee kampeerwinkels waar we hoopten reserveonderdelen te vinden voor ons gasvuur. Wegens geen officiële verdelers van Primus, boekten we bij geen van beide succes. Hopelijk hadden we in Graz of Wenen meer geluk.
Op aanraden van Andraz aten we ’s middags bij de Indiër. De bediening liet te wensen over, maar het eten was gelukkig wel lekker en authentiek. In de namiddag begonnen we eindelijk aan het culturele gedeelte, maar er was niet erg veel meer te zien. Op het centrale plein had de stad een grote waterglijbaan geplaatst en dus relaxten we tussen honderden anderen op ons picknickdeken op de achtergrondmuziek van het evenement.
Toen we naar de winkel wilden fietsen om avondeten in te kopen, merkten we dat mijn band plat stond. Wouter juichte in ’t geniep, aangezien ik hiermee de leiding nam (3-4), maar het was toch vervelend. Hij ging dan maar alleen naar de supermarkt, terwijl ik de achterste binnenband eruit haalde en plakte. Klus geklaard, of niet? De fietspech was namelijk nog niet achter de rug. Wouters remmen vertoonden al langer mankementen en we slaagden er niet in deze zelf op te lossen. Het voordeel van hydraulische remmen is dat het veel eenvoudiger is om de remblokjes te vervangen dan bij V-brakes, maar niet om het systeem zelf te repareren. Daar heb je een fietsenmaker voor nodig.
Terwijl de oven een lasagne uit de Lidl voor ons bereidde, losten we het remprobleem tijdelijk op door nieuwe remblokjes op te steken. Veel meer keuze hadden we niet.
De avond vloog voorbij en nadat we met Korneel een appartement boekten in Praag, stortten we ons op het nieuwe seizoen van Orange is the New Black. Een mens moet rusten, niet waar?