Onze sandalen wisselden we in voor dichte schoenen, maar ondanks het nog steeds koude en grijze weer, was het traject heel wat leuker en mooier dan ons eerste stuk Duitsland. De wegen waren niet langer kaarsrecht en weiland, akkers en bos wisselden elkaar af. Ook de wind zat goed dus het beloofde een mooie fietsdag te worden.
Het groene landschap viel blijkbaar niet enkel bij ons in de smaak. We spotten heel wat wild en naast diverse roofvogels zagen we ook een ooievaar, een rode eekhoorn, hazen en tientallen herten - van bambi’s tot hertenkoningen - die schichtig opkeken en vervolgens wegschoten als we ze probeerden te fotograferen.
Tijdens onze Noord-Duitse safari werd ook de les Italiaans verdergezet. Naast tellen tot zestien en bondig uitleggen wat onze trip inhoudt, dreef Katrien het niveau op tot het vervoegen van ‘hebben’ en ‘zijn’ en de regelmatige werkwoorden op -are en -ire. Het duurt wel nog even vooraleer we oversteken naar de laars dus wie weet schotelen we jullie de blog dan in het Italiaans voor.
Net voor de lunch kregen we nog een stuk bos te verwerken waar het meer mountainbiken en ploeteren was dan fietsen. Onze Fahhradmanufakturs bleken echter wederom betrouwbaar en zonder kleerscheuren konden we ons vers brood aansnijden.
Lekker brood, maar wel duur. Voor een brood van vijfhonderd gram betaalden we €2,6 en een groot brood van achthonderd gram gaat hier over de toonbank voor €3,95; best veel voor een basisproduct. Wie weet wilden de Duitsers ons al wat voorbereiden op de hoge prijzen in Scandinavië.
Het bleef de hele dag frisjes en we hielden onze jassen en beenstukken (Katrien) de ganse dag aan. Door een licht heuvelend landschap schoten we goed op en we zaten weeral een stuk boven de tachtig kilometer toen we het veerpont opreden dat ons over de Elbe zou brengen.
Op de ferry raakten we aan de praat met Mika, een Duitser die voor het eerst een iets langere fietstrip maakte - dit is relatief aangezien hij slechts een weekje kon uittrekken. Ook hij had een tijdje geleden een VSF Fahradmanufaktur TX-800 aangekocht en was hier voorlopig best tevreden over.
Even na de oversteek naar Glückstadt stopten we voor een koppel dat pech had met hun elektrische fietsen. We konden niet echt helpen, maar beseften in ieder geval dat onze batterijen voor die dag ook waren opgebruikt. We belden aan bij het eerstvolgende huis en net als de avond voordien kregen we meteen een volmondige ‘ja’ toen we vroegen of we onze tent konden opzetten. We moeten het onszelf nageven: we slagen er altijd in de huizen te selecteren die wat groen rondom hebben, maar we staan toch versteld van onze succesratio.
De tent stond gelukkig goed uit de wind die met een enorme kracht door de bomen raasde en een hels kabaal maakte. We lieten het niet aan ons hart komen. In onze rack-packs zaten alle ingrediënten voor een waar pannenkoekenfeest. Het beslag werd in no time gemaakt en al snel genoten we van pannenkoeken met choco, suiker en confituur. Niet slecht; op een gasvuur op fietsvakantie en na een welverdiend schouderklopje voor onszelf viel ik al snel in slaap terwijl Katrien onze achterstand op de blog wat probeerde terug te dringen.