Met slechts vijftig te trappen kilometers tot Geel en de afgesproken aankomsttijd in late namiddag met Martien en Stefan, konden we ’s morgens op het gemak doen. Wouter had al een paar keer laten vallen dat zijn haar aan de lange kant begon te worden en daar had Karel een pasklaar antwoord op. Hij haalde schaar en tondeuse boven en zette een stoel op het terras. Een half uur later had Wouter weer een frisse coupe.
Via Herkenrode baanden we onszelf een weg naar het Albertkanaal dat we zouden volgen tot in Ham. Daar zouden wij rechts afslaan langs het kanaal Dessel-Kwaadmechelen. Dat alles met een flinke tegenwind. Daarnaast was het jaagpad aan het haventerrein van Beringen niet toegankelijk op weekdagen en moesten we een klein ommetje maken door het industriepark. Het werd ons niet gemakkelijk gemaakt de laatste twee dagen.
De laatste twintig kilometer liepen via stoffige zandpaden dwars door de velden en - water stond centraal - langs de Grote Nete. We genoten van de mooie en autovrije fietspaden dankzij het fietsknooppuntnetwerk.
We zaten prima op schema en om 17u01 belden we aan bij Martien. Met een grote glimlach heette ze ons welkom in haar leuke en grote huis. Haar zoon was op vakantie en dus konden wij de benedenverdieping betrekken die als studio was ingericht.
Stefan kwam even later ook aan en omdat de lasagneschotel niet in Martiens oven paste, reden we een uurtje later naar Stefans appartement. Mmmmm, wat was dat lekker! Zeker bij hun inspirerende reisverhalen uit Indonesië en Cuba. Ons laatste avondmaal hadden we niet beter kunnen dromen.
Via Herkenrode baanden we onszelf een weg naar het Albertkanaal dat we zouden volgen tot in Ham. Daar zouden wij rechts afslaan langs het kanaal Dessel-Kwaadmechelen. Dat alles met een flinke tegenwind. Daarnaast was het jaagpad aan het haventerrein van Beringen niet toegankelijk op weekdagen en moesten we een klein ommetje maken door het industriepark. Het werd ons niet gemakkelijk gemaakt de laatste twee dagen.
De laatste twintig kilometer liepen via stoffige zandpaden dwars door de velden en - water stond centraal - langs de Grote Nete. We genoten van de mooie en autovrije fietspaden dankzij het fietsknooppuntnetwerk.
We zaten prima op schema en om 17u01 belden we aan bij Martien. Met een grote glimlach heette ze ons welkom in haar leuke en grote huis. Haar zoon was op vakantie en dus konden wij de benedenverdieping betrekken die als studio was ingericht.
Stefan kwam even later ook aan en omdat de lasagneschotel niet in Martiens oven paste, reden we een uurtje later naar Stefans appartement. Mmmmm, wat was dat lekker! Zeker bij hun inspirerende reisverhalen uit Indonesië en Cuba. Ons laatste avondmaal hadden we niet beter kunnen dromen.
