We genoten van een gamel cornflakes en zagen bij momenten zelfs de zon schuchter proberen het wolkendek te doorbreken. Geroutineerd braken we de tent op en zetten we onze weg door het Sorgwold verder.
De zandpaden op onze route waren heel mooi, maar wel zwaar. De start van de dag was een stuk lastiger dan verwacht en onze zware fietsen zakten diep weg in het mulle zand. Het traject zouden we niet aanraden voor een zondagse familietrip, maar wij verkiezen deze paden boven drukke autowegen.
Normaal stond vandaag een rustdag gepland dus zouden we een goede vijfentwintig kilometer verderop in Schleswig het hotel zoeken dat we de dag ervoor niet hadden gevonden. Het regende nog in de voormiddag, maar tegen 11.30u klaarde het op en zagen we de Dom van de stad aan de overkant van het water opduiken.
We splitsten ons in dezelfde straat op om in twee kleinere hotelletjes te informeren naar de voorwaarden. Vlak aan Schloss Gottorf had Katrien een leuk pension gevonden met een vriendelijke uitbaatster. De prijs was aanvaardbaar, badkamer op de kamer, ontbijt inclusief, de fietsen konden achteraan worden gezet… en er was wifi. Dit ging wel bijzonder vlot voor ons doen en we installeerden ons op de kamer.
Het was te denken natuurlijk dat Murphy in hetzelfde hotel zijn intrek had genomen. We haalden de computer uit, maar de verbinding met het netwerk kon niet tot stand worden gebracht. Met een achterstand van bijna anderhalve week hadden we wifi nodig en aangezien het ook na de tiende keer proberen niet werkte, annuleerden we alsnog onze kamer.
Onze verdere zoektocht in het centrum van de stad verliep een stuk minder vlot. Peperdure b&b’s, volgeboekte hotels, ondermaatse pensions,… ze passeerden allemaal de revue en twee uur later stonden we zonder dak boven ons hoofd terug aan het Schloss. Een beetje jammer dat we op deze manier niet echt van de stad hadden kunnen genieten. Niet dat het een toeristische hoogvlieger was, maar de Dom en zijn omringende straatjes en het kasteel met mooie tuin waren best de moeite waard.
Met een laatste tip van een local hadden we nog een kaart te spelen. Een paar kilometer buiten de stad en zo goed als op onze route zou hotel Ruhekrug moeten liggen. We kwamen niets te laat want op een haar na misten we de allerlaatste kamer. Aan alle voorwaarden was voldaan dus konden we nu wel met een gerust hart onze tassen afladen en ons op de kamer installeren. Na drie dagen kamperen in tuinen en bossen was een douche overigens meer dan welkom.
Er was wel degelijk wifi in het hotel, maar zoals zo vaak liet het te wensen over. We konden een update geven op Facebook - mits wat geduld -, voerden enkele betalingen uit en sturen wat administratieve mails. Een update van onze blog met verslagen en foto’s was niet mogelijk, maar elk nadeel heb zijn voordeel. In plaats van zo dicht mogelijk bij de router achter de computer, zaten we iets later achter een grote pint en een fles appelsap in de Biergarten met onze neus in de zon.
De zon deed wonderen en goedgeluimd trakteerden we onszelf die avond nog op een schnitzel in het restaurant van het hotel. Met hernieuwde energie zakten we af naar de kamer en na een komisch gedubde aflevering van Criminal Minds vielen de ogen dicht.