In de fietsenwinkel vier km verderop kregen onze tweewielers een nazicht en groen licht om weer het beste van zichzelf te geven. De ideale gelegenheid om onze benen eens los te gooien… vooral op de slotklim naar casa Reffi. Puffen!
Iedereen heeft vast al eens twee Italianen met elkaar zien (en horen) praten. Soms lijkt het alsof ze elkaar de huid vol schelden en loeihard ruzie maken. Het viel ons op dat Hongaren daarentegen praten alsof er iets heel ergs aan de hand is. Toen de fietsenmaker uitlegde aan Gabor dat onze kettingen nog zeker 2000 km zouden meegaan, dachten wij dat de hele fiets de schroothoop op kon.
In de namiddag bezochten we Pécs, de vroegere Romeinse nederzetting Sopiana en culturele hoofdstad van Europa in 2010. De imposante Ottomaanse moskee op de grote markt is het grootste gebouw in Hongarije daterend uit de Turkse bezetting in de zestiende eeuw.
De weergoden waren ons goed gezind en gevieren kuierden we door de kleine straatjes naar de dom (de Sint-Pietersbasiliek). Via Kiraly utca (Koningsstraat) wandelden we vervolgens verder naar de Zsolnay cultuurwijk, waar industriële schoorstenen van de oude Zsolnay tegel- en porseleinfabriek mooi in harmonie staan met het moderne kleedje van het district.
Terug thuis werd een lekkere broodmaaltijd afgerond met een zelfgemaakte cheesecake en dito aardbeiensaus. Om duimen en vingers bij af te likken!
Twee kaartspelletjes en enkele biertjes later, wisten we wie Hongarije zou vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival en hield ik het voor bekeken. Wouter schaafde zijn Hongaars bij tijdens de gedubde versie van de film Shooter en vervoegde mij anderhalf uur later.