De fietsdag had twee maal twee maskers. Enerzijds was het bij momenten warm en zonnig, wat verder zaten we in de gietende regen. Anderzijds wisselden we de mooie Mariatroster Radweg, Apfellandtour en Feistritztalradweg (R8) af met de te drukke weg tussen Graz, Weiz en Ratten.
In de voormiddag ging het goed op en af en we trapten tegen de lunch al vijfhonderd hoogtemeters bij elkaar. Gelukkig waren we net op tijd boven om in een bushokje, voorzien van een comfortabele houten bank, te schuilen voor de regen en onze uitstekende lunch uit de Hofer (Aldi) op te smikkelen. Op het menu: meloen als voorgerecht, olijvenciabatta met alpenkaas als hoofdschotel en een stuk chocolade dat we van Andreas cadeau hadden gekregen als dessert.
Het bleef regenen en we brainstormden over de toekomst. Een eigen zaak, terug aan de slag als werknemer, met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid terug naar België,… of toch niet? Een beslissing kwam niet uit de bus en toen het nog slechts sporadisch druppelde, reden we verder. De hervatting was echter van korte duur. Nog geen tien minuten later zaten we weer in een buskot, schuilend voor de volgende stortbui. Net als de regen duurde de brainstorm voort en het was al na 14.30u tegen dat we terug op de fiets kropen.
De hoofdweg lieten we in de namiddag gelukkig grotendeels links liggen en door bossen en velden ging het over een halfverhard fietspad steeds hoger de heuvels/bergen in. Door de regenval lag het pad er uiterst zwaar bij. Soms leek het wel of we met twee platte panden naar boven fietsten, maar met de nodige wilskracht - en een stop om de andere helft van onze meloen te verorberen - geraakten we tot in het centrum van Ratten.
Aan de supermarkt liepen we per toeval de burgemeester tegen het lijf. Gezien het mindere weer en de zware etappe (+/- 1000 hoogtemeters) hadden we al halvelings beslist om ergens binnen te slapen. Toen hij dan ook vroeg of hij ons met iets kon helpen, informeerden we naar overnachtingsmogelijkheden. Een gouden vraag, zo bleek. Nog voor we het zelf goed en wel beseften, stelde hij voor om ons op kosten van de gemeente te huisvesten in Alpenpension Weltsprachen.
Een kwartiertje later konden we inchecken in een ruime doppelzimmer met heerlijk bed en badkamer. Wat een luxe, wat een gastvrijheid en wat een meevaller! Een welgemeende vielen Dank aan Thomas Heim, de goedhartige burgervader van het dorp.