Een dikke Audi vond dat het niet snel genoeg ging en haalde roekeloos zijn voorganger in toen wij in de tegenovergestelde richting voorbij reden. Rakelings scheerde hij langs onze tassen en in reflex foeterden wij dat het een lieve lust was en maakten we met handgebaren duidelijk dat we dit niet konden smaken. Zo gehaast was hij blijkbaar niet want tweehonderd meter verder maakte hij rechtsomkeer en met piepende remmen reed hij voor ons in.
Een beer van een vent stapte briesend uit en maakte duidelijk dat hij onze reactie maar matig kon appreciëren. We probeerden hem aan zijn beperkte verstand te brengen dat hij een wel zeer gevaarlijk manoeuvre had uitgehaald, maar bonden al snel in toen bleek dat de blok testosteron amper voor rede vatbaar was. Het feit dat hij dacht dat we Duitsers waren hielp overigens niet en het scheelde niet veel of we hadden een pak rammel vast. We gaven aan dat het al lang goed was en nadat hij als afsluiter met zijn vinger over zijn keel ging, dook hij snuivend terug zijn wagen in om met gierende banden zijn weg te vervolgen.
We moesten even bekomen, maar met zicht over het Bilecameer daalde onze hartslag weer naar een aanvaardbaar toerental. Veel rust was ons echter niet gegund; slechts luttele minuten later werden we achternagezeten door een grote hond. Agressieve mensen én honden… van een verwelkoming in Herzegovina gesproken!
De weersvoorspellingen beloofden dan wel niet veel goeds, we hadden geluk. De zon was wel degelijk van de partij, al zij het niet zo uitbundig als de dag ervoor. Toch begon het tijdens de laatste hap van onze sandwich lichtjes te druppelen. We kraamden vlug op, maar het was gelukkig vals alarm. De donkere wolken kwamen wel steeds dichterbij en met een langgerekte klim tot op 1050 meter hadden we niet meteen de mogelijkheid om een tandje bij te steken.
Omsingeld door aardedonkere regenwolken fietsten we Gacko binnen en toen het effectief begon te regenen, besloten we om hier ons onderkomen te zoeken. We zaten in de bergen, stonden aan de voet van een nieuwe klim, en met het voorspelde onweer voelden we er niet veel voor om ergens op 1300 meter onze tent op te zetten.