In de voormiddag besloten we de taken te verdelen. In de tuin van ons guesthouse poetste ik onze fietsen, terwijl Katrien een handwas draaide. Over het drogen van onze was moesten we ons overigens geen zorgen maken. Het zomerde nog steeds en in de namiddag ging de temperatuur richting dertig (!) graden.
Vervolgens werkten we onze blog bij en terwijl ik de foto’s van commentaar voorzag, fietste Katrien naar de winkel om ingrediënten voor het middagmaal. Efficiëntie ten top.
Aan de gezellige tuintafel, met zicht op de groene heuvels, aten we een lekkere salade met witte kaas (Bulgaarse variant van fetakaas), ham, zwarte olijven, tomaat, komkommer, rode ajuin en gekookte aardappelen. Een heerlijke lunch op zo’n warme dag en helemaal in vakantiestemming.
Rond een uur of twee trokken we richting de toeristische dienst waar we in perfect Engels een introductie kregen in de geschiedenis van het stadje en richtlijnen meekregen hoe we onze wandeling best aanvatten.
Eerste halte: het Daskalolivnitsata openluchtmuseum. De houten huizen en de ‘Saint Nikola’ en ‘Assumption Church’ waren zeker en vast de moeite en stonden dan ook op de lijst met 100 mooiste bezienswaardigheden van het land.
Door de kasseistraatjes struinden we verder en ontdekten we de klokkentoren, waarover de juffrouw van de toeristische dienst lyrisch was geweest. “Is het drie uur, dan belt de klok drie maal, is het zeven uur, zeven maal.” We gingen maar mee in haar enthousiasme en vertelden haar niet dat dit voor ons de normaalste zaak ter wereld was.
Na een klein uurtje wandelen, waren we rond en zochten we een schaduwrijk terrasje op voor een heuse ijscoupe. Niets vergeleken met de ‘Eisbecher’ die we in Flensburg als lunch aten, maar het vanille-ijs met vers fruit smaakte ons zeker en vast.
Genoeg inspanning voor een rustdag en terug in het guesthouse hakten we de knoop door over het vervolg van onze route. We zouden via de Iskarkloof naar Sofia rijden en de Troyanpas links laten liggen.
“Hey Belgium, we are sorry but we took your yoghurt from the fridge”. Met deze gevleugelde woorden werd ik aangesproken door de overige gasten, waar we de vorige avond vluchtig mee hadden kennisgemaakt. Ze waren de aanleiding tot een uiterst gezellige avond met twee Bulgaarse families. Met dank aan Vihren, Crassi, dochter Isabella, Milen, Ivanka en dochter Elena genoten we van onze eerste BBQ van het jaar. Het vlees smaakte heerlijk, de rakija vloeide rijkelijk en er werden heel wat verhalen uitgewisseld. Een verrassende afsluiter van een perfecte rustdag!