Door straatjes kleurrijk gedecoreerd met parasolletjes, wandelden we naar de toeristische dienst met incompetente bediendes die onze (nochtans basis-) vragen niet konden beantwoorden. Toch een stadsplan rijker, trokken we vervolgens naar de kathedraal Saint-Nazaire waar we in de schaduw van een boom onze lunch aten met zicht op de vallei van de Orb voor ons.
Nadat we de kloostergang en bisschoppelijke tuinen hadden bezocht, vervolgden we onze weg naar het tweede hoogtepunt: les neuf écluses. De sluizen waren echter alle in werkzaamheden en bijgevolg niet te bezoeken. Hadden ze ons dat nu eens verteld in de toeristische dienst, hadden we ons deze moeite kunnen besparen.
De warmte maakte ons loom en tijdens een stadsbezoek leg je al snel enkele kilometers af. Redenen genoeg dus om met een rugzak vol fruit en wat yoghurt terug naar ons appartementje te gaan. Het stadspark Plateau des Poètes aan ons deur hielden we voor ’s avonds.
“Het meisje op de trein” van Paula Hawkins dat een Vlaamse toerist voor ons moet hebben achtergelaten las ik nog uit terwijl Wouter in een bar de match Portugal-Wales volgde. Weer niet de ploeg die we hoopten dat zou winnen, we moesten dringend onze strategie aanpassen!