De wind was nog niet gedraaid, maar het was ten minste zonnig. Sigulda lag op een steenworp afstand en relatief snel ‘bezochten’ we (van de buitenkant dan toch) het nieuwe kasteel en de ruïnes van de oude burcht.
Krimulda, een andere aanrader van Lonely Planet, lag wat verder en om er te geraken moesten we eerst helemaal de vallei afdalen, om vervolgens weer te klimmen naar de mansion. Het grote gebouw viel tegen en was, naar onze mening, niet meer dan vergane glorie. Pas enkele dagen later ontdekten we tijdens het schrijven van de blog dat we het eigenlijke hoogtepunt hadden gemist: de ruïne van Krimulda Castle. Jammer!
We bleven niet te lang stilstaan en fietsten verder door mooie stukken ongerept bos. Onderweg zagen we grote ooievaarsnesten op elektriciteitspalen en van de struiken plukten we lekkere braambessen. Zalig! Omdat we de avond voordien geen avondeten hadden moeten koken, aten we trouwens voor het eerst in vier maanden een zelfgemaakte warme lunch. De hotdogs waren zeer smakelijk en boden de energie die we nodig hadden om de laatste rechte lijn naar Riga in te zetten.
Op de gps-software hadden we, in plaats van de nationale fietsroute, een halfverhard pad gekozen waarvan we hoopten dat het berijdbaar zou zijn. Gelukkig bleek dat een goede en zelfs autovrije keuze: vrij van enige levende ziel sneden we tussen de bomen een kleine vijf kilometer af van de oorspronkelijke asfaltweg.
Eens uit het bos legden we de laatste zestien kilometer vrij snel af. Het ging over zeer degelijke fietspaden en enkel de meerdere rode lichten smoorden de snelheid in de kiem. Er was veel leven op de Brivibas Gatve, die ons tot in het centrum van Riga leidde, en alle grote winkels en verscheidene stalletjes waren open op zondag.
Tegen 16u stonden we, iets vroeger dan verwacht, in de Stabu iela aan nummer zestien. Net toen we Frans wilden sms’en, kwamen twee roomies van hem toe. Ze lieten ons binnen in de gemeenschappelijke hal en zouden Frans naar beneden sturen als hij er was. Intussen namen wij alle fietstassen binnen en gespten we de fietsen vast aan de trapleuning - net zoals vijf andere fietsen die we daar aantroffen. Er was geen Frans te bespeuren dus concludeerden we maar dat hij er nog niet was en brachten we al onze bagage naar het vierde verdiep.
Aan appartement elf aangekomen, reageerde niemand op onze bel, noch ons geklop. De roomies hoorden onze signalen niet, maar gelukkig kwam Frans een kwartier later zelf aan en was het een zeer enthousiast weerzien met Wouters neef.
Na een douche en ons geïnstalleerd te hebben (lees: fietszakken neergeknald), trokken we door het oude centrum met Frans als gids. Riga wordt gekenmerkt door heel wat Jugendstil, een Russisch-orthodoxe kerk, oude huizen, leuke pleinen en veel leven op straat. Op een rondpunt telde een klok af naar elke volgende match van de Letten op het Eurobasket 2015. Het toeval wou dat de Belgen zich in Riga moesten kwalificeren en het sprak dan ook voor zich dat we enkele uren later - terug thuis na een meer dan geslaagd avondje uit - tickets op zak hadden voor hun match tegen topfavoriet Litouwen de dag nadien.
Frans troonde ons mee de stad door en we dronken enkele pintjes in Kaņepes, een kroeg/cultureel centrum waar alle hipsters samenkomen. Verschillende biertjes passeerden de revue en aangezien het cafe sloot vooraleer wij klaar waren met bijpraten, moesten we noodgedwongen een ander feestpaleis opzoeken. Voor we het wisten was het 3u30 vooraleer we ‘thuis’ voor ons en thuis voor Frans in bed kropen. Een heerlijke start van Riga!