Bernards enthousiasme was eindeloos, maar veel sneller dan gehoopt moesten we al afscheid nemen toen hij zijn kleinkinderen naar school moest brengen. Aangezien we ’s avonds bij hun dochter terecht konden in Metz gaf hij ons al te kennen dat ze misschien ook wel eens zouden durven afzakken voor de geplande bbq. “A ce soir,” en weg was hij.
De vlotte babbel met Monique ging onverstoord verder en daarbovenop kregen we nog een rondleiding door de groentetuin. De generositeit van de familie Cuvillier kende werkelijk geen grenzen en vlak voor vertrek werden onze tassen nog gevuld met een klein flesje (huisgemaakte) mirabellenschnaps, een stokbrood, ham, kaas en een vijftal net geplukte tomaten.
De kleine vijftig kilometer tot Metz waren dan weer een stuk minder boeiend. De velden leken wel eindeloos en ook hier bleef het goed heuvelen. De wind was gelukkig gaan liggen en rond een uur of twee arriveerden we au centre ville.
De hoofdstad van de regio Lotharingen (Lorraine), gelegen aan de oevers van de Moezel, verraste ons met zijn mooie kathedraal, zijn levendige centrum, zijn kleurrijke parken en zijn eigen Centre Pompidou. Na Straatsburg was het ook hier goed toeven en de vriendelijke Fransen maakten de ervaring alleen maar beter.
Tijdens ons toertje door de stad werden we aangeklampt door twee land- en leeftijdsgenoten. In stadskledij en zonder stalen ros moeilijk te herkennen, maar ook zij waren met de fiets op pad. Han en Charlotte waren onderweg van Leuven naar Venetië en hadden een kleine maand om hun trip te volbrengen.
Rond een uur of zes fietsten we naar de Rue Laurent Charles Maréchal waar we hartelijk verwelkomd werden door Sabine (dochter van), Enzo en de kinderen Cécile en Lukas. Ook hier was niets te veel en Cécile stond haar kamer af zodat we onze tent niet hoefden op te zetten.
Toen ook Monique en Bernard even later arriveerden was het gezelschap compleet, werden de flessen wijn bovengehaald en de bbq aangestoken. Wat een geweldige familie en een fantastische avond. Het leek wel of we mekaar al jaren kenden en het eten en de wijn waren voortreffelijk.
Deze momenten zullen we het hardst missen eens we terug in België zijn, maar vooralsnog genoten we met volle teugen. De avond werd afgesloten met enkele kleine glaasjes marillenschnaps en Waldmeister en nu ook een (nieuwe) Franse familie aan ons lijstje was toegevoegd kon het niet anders dan dat we met een grote glimlach en een gezonde blos op de wangen indommelden.