We talmden zo goed en zo kwaad als we konden, maar rond 9u30 zat er niets anders op dan ons regenpak aan te trekken en ons een weg te banen uit Teteven. Hoewel we de laatste dertig kilometer hiernaartoe bergaf waren gefietst en we het tegenovergestelde verwachtten bij vertrek, verliepen de eerste veertien in licht dalende lijn.
Het kon niet blijven duren, enkele kuitenbijters sierden ons traject tussen Glozhene en Yablanitsa. Een verkeersbord met hellingspercentage stond niet langs de weg, maar het moet meer dan 10% geweest zijn. Mijn kuiten voelden het ’s avonds nog.
Het landschap was mooi en gelijkaardig aan de panorama’s van de voorbije dagen: beboste heuvels met hier en daar indrukwekkende rotsen. We hadden er door de regen maar weinig genot van.
Ons plan om in Yablanitsa middageten in te kopen lieten we varen. Buiten eten zou sowieso uit den boze zijn. We fietsten dan maar zo ver mogelijk door tot we iets geschikt vonden om binnen te eten. Het was in Roman dat we uiteindelijk na zevenenveertig kilometer strandden.
Binnen kan geïnterpreteerd worden als ‘onder een dak’, want behalve de toog en ons tafeltje stond al de rest buiten. Zo ook de pot bonensoep waaruit twee kommen voor ons werden geschept. Lekker, dat wel.
In de namiddag was het droger. Gelukkig, want de lange klim van Roman tot iets voorbij Kalen in de regen afwerken had ons zonder twijfel grimmig gestemd.
Om de focus te verleggen van “amai, dit is een lastig parcours” naar “wat vliegt de tijd vooruit”, speelden we een spelletje. Bij elke letter van het alfabet probeerden we tien dieren te verzinnen. Dat lukte voor alle letters op de c, j, q, u, x en y na. En toen kon de afdaling naar Mezdra worden ingezet.
Tot slot heeft de aandachtige volger van onze blog misschien opgemerkt dat onze route Teteven - Sofia niet erg logisch is. Dat komt omdat we graag de Iskarkloof omhoog willen fietsen. We lazen erover in een artikel in ‘Op Weg’ en ook de receptionist van het hostel in Veliko Tarnovo was laaiend enthousiast.
De weersvoorspellingen voor 11 april waren jammer genoeg niet denderend, dus besloten we die dag slechts een stukje te fietsen. Zo konden we de dag nadien, bij hopelijk beter weer, het resterende deel ontdekken.