Langs een mooi fietspad reden we langs het water de stad uit en praatten na over onze geslaagde passage in Cork. Een laatste Darren-overdrijving werd geïllustreerd door het picknickeilandje van de vorige dag dat weer zichtbaar was. Darren had namelijk voorspeld dat het minstens drie weken zou duren vooraleer het water zou zijn weggetrokken.
De wegen waren, zoals beloofd door onze hosts, zeer doenbaar van verkeer en ons traject naast de rivier en langs kleine en niet zo kleine meren was best aangenaam. De enige spelbreker was de zeer aanwezige zuidwestenwind die voor de gelegenheid besloot om ons de ganse dag uit de dagen met haar krachtige windstoten.
Echt mooi werd het landschap pas na de lunch. De wegen werden nog rustiger, de huizen langs de kant van de weg verdwenen en de natuur werd ongerepter. Met de weelderig bloeiende brem en de opdoemende bergen die perfecte plaatjes vormen in combinatie met de glinsterende rivier, genoten we met volle teugen. Hoewel de wind haar werk bleef doen, vorderden we vlot. Onze benen zullen na drie weken fietsen waarschijnlijk al wel wat aangesterkt zijn.
Om het niet al te gemakkelijk te maken, besloten we een kleine excursie in ons traject te integreren naar het iets hoger gelegen Gougane Barra Lake. Dit meer stond al meer dan dertig km op voorhand aangegeven en bleek met zijn helderblauwe water en de rotsformaties die recht uit het water omhoog rijzen zeker de omweg waard. Na een haalbare klim volgde de afdaling die door Darren was omschreven als eindeloos. Het traject ging in dalende lijn, maar door de felle tegenwind en de lamentabele condities van de weg verspeelden we meer krachten dan we hadden gehoopt.
Er stonden ondertussen zevenentachtig km op de teller dus de camping die we vijf km verderop op onze kaart hadden gemarkeerd had niet verder moeten liggen. In de laatste rechte lijn ernaartoe zagen we het eerste bord met een aanduiding van ‘The Wild Atlantic Way’. Yes!
Camping Eagle point was naar ons aanvoelen met €24 net iets te duur, maar voor deze prijs kregen we wel een prachtige ligging pal aan de oceaan. Beschut achter twee hagen slaagden we erin om onze tent zonder al te veel wind op te zetten en genoten we achteraf van een eindeloze douche met heerlijk warm water. Gelukkig was dit in de prijs was inbegrepen; warm water voor de afwas kostte immers 5 cent (geen idee voor welke hoeveelheid).
Wegens een veel te dure winkel aan het tankstation tegenover de camping, was ons avondmaal deze keer niet van een bijzonder hoog niveau. We hadden grote honger, maar de pasta uit een pakje smaakte minder goed als gehoopt.
We sloten de dag af met de voorbereidingen voor de volgende fietsdagen. De zo befaamde westkust van Ierland wilden we immers niet zomaar laten passeren. Met The Gap of Dunloe en de Dingle Ring stond er immers heel wat moois op het programma.