Na anderhalve kilometer verlieten we de hoofdweg en ging het stevig omhoog. We volgden nog steeds fietsroute 3 tussen Praag, Plzen en Regensburg en we waanden ons, zeker in de voormiddag, regelmatig in de Ardennen. Pittig klimwerk, uitgestrekte dennenbossen, kleine dorpjes met grote boerderijen,… de gelijkenissen waren treffend.
Ondanks een aarzelende start, kwam de zon er toch volledig door. Het was perfect weer om te fietsen en de afwisseling in het landschap maakte het traject uitermate boeiend. Zowel de ondergrond als het decor varieerden voldoende en vooral het smalle pad door het bos voor Rokycany was van het mooiste wat we in Tsjechië al kregen voorgeschoteld.
Lunchen deden we op een picknickbank in de schaduw, met op de achtergrond overstekend wild en op en neer skeelerende dames. We namen onze tijd want haast en spoed is zelden goed en voor we het weten zal ons grote avontuur erop zitten.
De namiddag bracht minder spectaculairs, maar het bleef onderhoudend en de fietspaden bleven autoluw of autovrij. We reden in een grote bocht rond het industriële Plzen. De tweede stad van de Bohemen heeft met zijn brouwerij dan wel een grote troefkaart in handen, Pilsner Urquell hadden we al voldoende gedegusteerd.
Na zestig kilometer belandden we in het charmante centrum van Dobrany. Er werd regen voorspeld ’s nachts en na twee dagen fietsen konden we wel een douche gebruiken. Campings waren er niet te bespeuren en het enige hotel op de grote markt lag boven ons budget. Er zat niets anders op dan verder te fietsen.
Hoewel we goed uitkeken om de tent ergens kwijt te geraken, konden we toch nog een dak boven ons hoofd regelen. Met onze laatste Tsjechische kronen onderhandelden we in een pension/bowling een kamer voor minder dan twintig euro. Toen in de loop van de avond het wolkendek openbrak, waren we maar wat blij dat we hier nog terecht konden. Onze blog kon trouwens wel eens een update gebruiken.