Zo snel mogelijk haalden we al het gerief naar buiten en schudden we de slaapzakken, liners en matjes stevig uit. De binnentent ritsten we terug dicht en haakten we los van de buitentent, zodat we ook die binnenstebuiten konden keren en uitschudden. Klusje geklaard en 10/10 voor crisismanagement.
Basecamp had ons een biljartvlak parcours voorspeld maar had er niet meer naast kunnen zitten. Constant ging het op en af. Nooit erg lang, maar genoeg om het een vrij lastige fietsdag te maken en een sterke zijwind maakte het er zeker niet eenvoudiger op.
De eerste twintig kilometer waren niet bijzonder boeiend en van de overdosis kustbebouwing konden we moeilijk zeggen dat ze het landschap kleurde. Gelukkig liep de route vervolgens links van de drukke weg langs de zee en daarna rechts ervan langs het Vransko Jezero. Aan de zee leverde dat een prachtig zicht op tientallen eilandjes groot en klein op. De zeilboten ertussen en ervoor gaven het geheel een speelse look. Voor het Vransko Jezero, het grootste natuurlijke meer van Kroatië, moesten we de goede asfalt weg tijdelijk opgeven, maar dat was het zeker waard.
Met een flink stokbrood met Italiaanse ham, kruidenkaas en radijzen in onze tank, konden we er weer tegenaan. In Biograd Na Moru fietsten we wat over kleine wegjes en padjes om de D8 te vermijden, maar de laatste vijftien kilometer voor de agglomeratie van Zadar ging dat niet langer en was het vooral vloeken op chauffeurs die er een sport van maakten zo dicht mogelijk naast ons te scheuren. Buschauffeurs van touroperators waren de ergste.
In Zadar stapten we van de fiets om de oude stad te bezichtigen - gelukkig weinig tot geen trappen. Behalve de kathedraal en een toren, is vooral het zeeorgel van architect Nikola Basic de moeite. Een systeem van buizen is verwerkt in een trapvormige dijk. Elke golfslag veroorzaakt daarin een luchtverplaatsing en componeert op die manier mooie tonen. Uniek.
Van zijn andere creatie, de Sun Salutation, valt enkel tussen zonsondergang en -opgang te genieten, dus daarvoor zullen we ooit terug moeten keren.
Met de ingrediënten voor een lekkere pasta klommen we Zadar uit. We mochten zeker niet vergeten ergens om water te vragen en net voor we de verstedelijkte zone verlieten, zagen we iemand in zijn tuin van het mooie weer genieten.
“Ga zitten,” zei Niko terwijl hij wegliep met onze lege flessen. We wisten instant dat we goed zaten. Vier minuten later kwam zijn vrouw Angelika erbij zitten met een fles bier, een brik appelsap en een kan heerlijke, zelfgemaakte wijn. Onder de pergola babbelden we zo goed en zo kwaad als we konden in het Engels en in een combinatie van Zweeds en Nederlands. Zij waren lang geleden naar Zweden verhuisd en kwamen sinds ’78 elke zomer terug naar Kroatië.
Zelf gemaakte salie- en kaashapjes stonden plots op tafel en toen hun zoon en schoondochter die die week op bezoek waren arriveerden, werd het helemaal gezellig. We werden prompt uitgenodigd om aan te schuiven aan de eettafel en smulden van de lekkere pasta met fazant en de verse groenten uit de tuin.
Het EK zorgde voor een avondactiviteit en het logeerbed stond al klaar voor we er erg in hadden. Een fantastische avond bij fantastische mensen.