Tegen dat we alle tassen en fietsen terug beneden hadden gekregen, was het na twaalf uur en we waren dan ook van plan slechts veertig kilometer te fietsen.
Verrassend snel bevonden we ons in het Kampinoskipark, waar meerdere informatieborden ons weer elanden beloofden. Intussen wisten we wel beter, opnieuw noppes natuurlijk.
We volgden een stukje van de Kampinos Szlak Rowerowy (Kampinos Cycling Trail). Jammer genoeg bestonden de meeste paden uit veel mul zand, maar het bos was fantastisch mooi in haar herfstjas. Veel wandelaars en fietsers waren op zondagnamiddag op de been en iedereen was winters ingeduffeld.
We koelden goed af en een van de hotels die we hadden aangeduid in de gps kwam geen moment te vroeg. Helemaal verkleumd waren we maar wat blij dat we omstreeks half vijf naar een kamer voor twee konden informeren in Julinek. Het Engels van het personeel was eufemistisch gezegd gebrekkig, maar uiteindelijk slaagden we erin een kamer te bekomen en onze fietsen in een of ander tuinhuis te stallen. Gelukkig waren de kamers binnen een stuk interessanter dan wat de aftandse façade van het gebouw deed vermoeden.
De lange wandeldag in Warschau en de twee korte nachten op rij hadden ons vermoeid. Geen van beiden had dan ook zin om het dagverslag neer te pennen en we droomden van een app die onze bullet points in een vloeiende tekst zou gieten.
We vulden de avond met een leuk telefoontje naar Griet om haar een gelukkige verjaardag te wensen, de Poolse Harry Potter en de Steen der Wijzen tot het eerste reclameblok, het einde van de kwalificatiematch Polen - Ierland en het uploaden van foto’s en verslagen. Energie voor meer was onvindbaar en voor we het wisten lagen we te slapen.