We hoopten snel iets tegen te komen in de vorm van een bakkerij of supermarkt, maar de route kenmerkte zich door een aaneenschakeling van woonwijken en industriegebieden. Voor de tweede dag op rij was het eerste stuk fietsen bijzonder teleurstellend.
Het hoeft niet te verbazen dat er hier in Nederland veel gefietst wordt, maar soms kan veel ook te veel worden. In de drukke ring rond Amersfoort was het rijtjes fietsen tijdens de ochtendspits en het fietsplezier verdween even naar de achtergrond. We moesten bij de zaak blijven om, zeker met onze brede stalen rossen, het fietsend woon-werkverkeer niet te verstoren.
Eens we de drukte achter ons lieten werd het een drukte van jewelste in de lucht. Niet dat we langs een grote luchthaven reden, maar langs het water zwermden duizenden insecten ons rond het hoofd. Praten zonder vliegjes in je mond te krijgen was niet evident.
Plots gaf een geel verkeersbord aan dat de brug die wij over moesten was afgesloten; er was een omleiding voorzien van zes kilometer. Binnensmonds vloekten we. Zou er toch geen manier zijn om de brug over te geraken? Stilletjes probeerden we de hekken door te zigzaggen. Een werkman sloeg ons zonder opmerkingen gade en wij maakten dat we snel genoeg verder fietsten zodat hij ons niet kon terugfluiten.
Onze maag begon serieus te grommen en rond een uur of elf konden we in Putten proviand inslaan. Niet slecht om voor ons ontbijt al tweeëndertig kilometer in de benen te hebben. Het tij keerde en de route werd eindelijk aangenamer. Door veel bossen met mooie en leuke fietspaden ging het op en neer. Jullie lezen het goed, in Nederland gaat het ook soms op en af. Tegen het einde van de dag zouden we net geen tweehonderd hoogtemeters gedaan hebben. Niet weinig voor de lage landen.
Het weer was niet echt denderend en misschien was dat de reden dat heel wat mensen nors en zelfs onvriendelijk door het leven gingen. Het was ons naar Gouda en Amersfoort toe ook al opgevallen: in Nederland vinden ze het precies moeilijk om een begroeting te beantwoorden. Op onze enthousiaste ‘hallo’s of goeiedags’, aangeleerd in Ierland en Engeland, werd zelden gereageerd. Gelukkig maakten de uitzonderingen het goed.
Over de Hoge Veluwe en door het Zwolse bos ging het door een mooi en bosrijk landschap richting Zwolle. Aan de rand van de stad waren we blij dat we na zesennegentig kilometer onze tent konden opzetten aan een meer op camping De Agnietenberg. De temperaturen bleven me er jammer genoeg van weerhouden een plons te maken.
Onze pasta met zalm en paprika smaakte voortreffelijk, maar de gezonde noot werd vrijwel meteen gecounterd door een grote reep chocolade per persoon. 595 calorieën opnemen (elk) gaat duidelijk een stuk gemakkelijker dan ze eraf fietsen de dag nadien.