Rond een uur of tien zaten we weer gepakt en gezakt in het zadel op der Donau-Radweg. Al 32 jaar is dit fietstraject een van de meest geliefde in Europa. We moeten er wel bij vermelden dat, in tegenstelling tot de Donau-route in Servië en Roemenië, de Duitse fietspaden effectief een waar plezier zijn. Beter gezegd: er zijn autoloze fietspaden, want in Oost-Europa loopt de fietsroute meestal over de weg.
De afstand tot Kelheim was snel gepiept en in de toeristische dienst hielpen ze ons met een grote glimlach verder. Met een precisie waar veel anderen nog iets van konden leren, wisten ze ons te vertellen wat de gemiddelde prijzen waren in het stadscentrum en net erbuiten. Of ze even moesten bellen naar een B&B om te vragen of er nog een kamer beschikbaar was? Wat een service!
Spijtig genoeg bood hun voorgestelde accommodatie geen internet. “Geen probleem, dan bellen we snel een andere Gaststätte op.” Waw! Zo zou het overal mogen zijn.
Bij Frau Bauer kregen we een volledig appartement ter onzer beschikking voor slechts 45 euro. Na een deugddoende douche waarbij we alle stof, zand, zonnecrème, aftersun, muggenmelk,… van ons afspoelden, stortte wouter zich op het onderhoud van de fietsen en ik van de blog. Tegen 15u was al het werk achter de rug en trokken we naar de oudste Weissbierbrauerei van Beieren. Heerlijk degusteren - al konden de Kaiserschmarrn beter.
In de supermarkt vonden we nadien alles wat we nodig hadden voor een lekkere chilli con carne. Het recept zat nog in ons hoofd van tijdens ons verblijf bij WarmShowers-host Bertie in Kroatië en in geen tijd toverden we een grote schotel op tafel. Jummie!