In Opicina laadden we alle fietszakken terug op en fietsten we noordwest de FVG2 (Friuli Venezia Giulia 2) die onderdeel uitmaakt van de mediterraanse Eurovelo 8. Parallel met de Italiaans-Sloveense grens gleed een heuvelachtige weg door charmante dorpjes (lees: een kerk en vijf huizen) onder onze wielen. Zonder enorm speciaal te zijn, toch leuk fietsen door de wijnvelden.
In Sistiano vonden we lunch in de vorm van enkele pistolets met beleg. De fietsroute verloor er zijn pittoreske karakter en langs drukke wegen met veel verkeer trokken we verder naar Monfalcone en Cervignano.
Twee regenbuien lieten we passeren vanuit een bushokje en het overdekt terras van een failliet café en geleidelijk aan nam de verkeersdrukte af en bevonden we ons terug op aangename fietspaden door het groen. De FVG2 had plaatsgemaakt voor de FVG1, onderdeel van de Alpe Adria tussen Salzburg en Grado, die we verder zouden volgen naar Slovenië.
Victor, de Spaanse fietser onderweg naar huis, had ons aanbevolen in Palmanova halt te houden. En wie zijn wij om deze raad in de wind te slaan? De toeristische dienst was enkel in de voormiddag geopend en dus besloten we een plan van aanpak op te stellen bij een biertje op de Piazza Grande van deze stervormige versterkte stad.
Op 7 juli wilden we in Barcelona zijn voor de Erasmusreünie. Dit was per fiets sowieso onhaalbaar en dus bekeken we twee opties. 1) blijven fietsen richting Slovenië zoals we van plan waren en enkele dagen uittrekken om te liften naar de Spaanse kuststad, of 2) fietsen richting Treviso of Bergamo en vliegen naar El Prat.
De nadelen van beide scenario’s bleven ons doen twijfelen en uiteindelijk stelden we nogmaals onze beslissing uit. In plaats stuurden we een last-minute request naar fietsliefhebber Giorgia op CouchSurfing.
Met de boodschap “This is definitely the most last-minute request we ever sent, but we are in Palmanova (bar Il Muretto) and we were wondering if you have any plans for tonight (except watching Italy win from Spain of course).” wisten we haar en haar vriend Gabriele te overtuigen.
Ze zouden ons oppikken rond 21u, wat ons de tijd gaf om in een bar aan de overkant van het plein de wedstrijd Italië-Spanje te volgen. Een veertigtal medesupporters creëerden een enthousiaste sfeer en na de winst was er gratis pasta voor iedereen. Buon appetito!
Giorgia (29) en Gabriele (32) vonden ons snel en meteen was er een klik. Zij hadden net een week de CAAR (Ciclovia Alpe Adria Radweg) vanuit Salzburg gefietst tot in het grensstadje Tarvisio. Leeftijdsgenoten én cyclotoeristen. Geweldig!
We konden al ons gerief kwijt in hun grote appartement in het centrum en genoten van de passeggiata met een lekker ijsje in de koelte van de beginnende nacht.