Het ontbijt was veelzijdig en met een goede portie havermout, brood met beleg en enkele koffiekoeken waren we helemaal klaar voor onze rustdag. We waren van plan het Gruto Parkas te bezoeken, ook wel bekend als ‘Stalin’s World’ - hoewel wij er na ons bezoek eerder Lenin’s World van zouden maken.
Via een acht kilometer lang bospad fietsten we naar het park waar monumentale beelden van Stalin, Lenin, Engels, Marx en andere sovjeticonen weelderig tierden.
There’s even a small zoo for the kiddies, schrijft Lonely Planet. Daarbij stelden wij ons twee lama’s, een pauw en een koppel geiten voor. We waren dan ook verbaasd toen we er volwassen beren met enkele jongen, een dromedaris, herten, twee bizons, een vos, papegaaien, een handvol roofvogels en een uitgebreide verzameling aan duiven en kippen aantroffen. De kooien zagen er nogal onverzorgd uit en de dieren keken droevig, maar nu hadden we ten minste een beer gezien tijdens onze reis.
Terug in Druskininkai passeerden we op aanraden van Jurate langs de ‘zingende fontein’ in de wandelstraat en aten we een grote portie pannenkoeken met cottage cheese, bessencoulis en chocoladesaus. Lekker, maar best zwaar.
Nadat we onze blog onder handen hadden genomen, fietsten we terug naar ons adresje bij Helena. We zaten nog geen vijf minuten neer of ze schepte kordaat een groot bord dampende soep voor ons uit, gevolgd door een portie gebruneerde patatjes met worst.
Gezellig praatten we met haar na, eerst in de keuken en nadien in de veranda die nog baadde in de zon. Helena heeft geluk dat ze voor haar pensioen kan rekenen op de Duitse overheid. Gepensioneerde Litouwers moeten het redden met een maandelijkse uitkering van tweehonderd euro. Tweehonderd euro! Daar stelden we ons toch alledrie vragen bij. Hoe kan men daar in godsnaam mee rondkomen - zelfs al is het leven er een stuk goedkoper?
Nog voor 22u kropen we onder de lakens. Het was dan wel een rustdag geweest, we waren moe en ’s anderendaags was het weer fietsen geblazen.