De ontbijttafel gevuld met kraakverse producten zag er verleidelijk uit en tijdens en na het smullen, maakten we kennis met Joëlle. We praatten honderduit met deze vriendelijke, gepensioneerde leerkracht geschiedenis uit Luik en we prezen ons nogmaals gelukkig dat we de tijd konden nemen voor dergelijke ontmoetingen en gesprekken - iets wat wegens een overvolle agenda te vaak ontbreekt tijdens traditionele vakanties.
Het was al een stuk in de namiddag toen alle administratieve en huishoudelijke taken achter de rug waren en we de stad indoken. In eerste instantie gingen we op zoek naar lunch en na wat omzwervingen in het centrum, vonden we een klein barretje met lekkere piadine.
We hadden het op voorhand niet verwacht, maar we waren danig onder de indruk van Trieste. Aan statige gebouwen geen gebrek en via het Canal Grande en de oude beurs belandden we op de majestueuze Piazza dell’Unita d’Italia. Het enorme plein, geflankeerd door pareltjes van palazzi, geeft een weidse indruk doordat het langs een zijde uitgeeft op de zee.
Langs de kade vervolgden we onze route en zochten zonder succes naar een geschikt terrasje. Na wat zoekwerk en een leuke wandeling door autovrije straten en schaduwrijke parkjes installeerden we ons toch ergens onder een parasol, tot bleek dat er voor elk drankje nog een euro bij kwam omdat ze het op je tafel kwamen zetten. Die domme coperto’s ook… We vonden het wat overdreven en besloten dan maar om naar de winkel te gaan en het in de B&B gezellig te maken.
Bier in de frigo, check. Chips aangekocht, check. Alles in gereedheid voor de match van de Belgen. We hadden echter nog wat tijd over en die spendeerden we nuttig door een ijsje te eten in de beste gelateria van de stad. Heerlijk Italiaans roomijs en nu waren we helemaal klaar voor #HUNBEL.
We genoten van het wervelend spektakelstuk dat de Duivelse wonderkinderen ons voorschotelden en konden ons geluk niet op toen na een resem aan kansen, uiteindelijk ook een geruststellende 0-2, 0-3 en zelfs 0-4 op het bord stond.
Met een uitstap naar Barcelona in het verschiet (zonder fiets) voor een Erasmusreünie van Katrien, zouden we misschien voor de halve finale even langs Lyon kunnen passeren. Eerst maar voorbij Wales passeren. We zullen zien!