In tegenstelling tot de vorige dag was het allesbehalve zonovergoten en aangezien de voorspellingen er niet beter op werden, wandelden we kort na de middag de boulevard af naar de stadsrand van Sarandë. Lunch kochten we onderweg en nadat we onze pistoletjes hadden opgesmikkeld ging onze duim de lucht in om in Butrint te geraken.
Veel auto’s zaten vol, maar na een half uurtje liften nam een koppel dagjestoeristen uit Gjirokaster ons mee tot de gewenste bestemming.
Dat de Albanese kust een stuk toeristischer is dan het binnenland illustreert de toegangsprijs. 700 lekë per persoon tegenover 100 voor het kasteel in Berat. Autochtone bezoekers betalen slechts 300 lekë. “You don’t believe we’re Albanian?” vroeg ik lachend. “500 lekë per person,” gaf hij onverwacht met een knipoog toe.
De oude Griekse stad Butrint is een absolute aanrader voor iedereen die in de buurt is. Een van de mooiste en grootste archeologische sites die wij al bezochten, al was het jammer dat het hoogtepunt slechts om de paar jaar zichtbaar is voor het grote publiek. De mozaïeken vloer van de doopkapel zou lijden onder weer en wind en is daarom bedekt.
Het amfitheater, het badhuis, de doopkapel en basiliek, de Leeuwenpoort, het kasteel,… Het volledige complex is goed bewaard gebleven en toont aan de bezoeker overblijfselen uit Griekse, Romeinse, Byzantijnse en Venetiaanse overheersing.
Terugliften ging uitermate vlot en in een dikke Audi Q7 full option stonden we een half uur later terug op de wandeldijk in Sarandë. Genoeg cultuur, het was tijd om te chillen. Met een nieuw seizoen van The Blacklist was het avondprogramma gemakkelijk bepaald.
Intussen werd het waterkanon hierboven ingeschakeld en zat er niets anders op dan in de gietende regen een avondmaal bijeen te scoren. Ik nam die taak op mij terwijl Wouter foto’s uploadde.
Op de gang kwam ik de zoon van de lady of the house tegen die met een vertwijfelde blik zei dat de kans erg klein was dat ik iets zou vinden. Het was namelijk orthodox Pasen. Geen nood, zij hadden nog wat byrek, schapenvlees, eieren en olijven over. Wat onze schuld was? “Our pleasure,” lachte hij.