Na vijf eerder korte nachten en een overvolle agenda was ons gerief zowat overal in het appartement verzeild geraakt en het duurde dan ook even vooraleer we alles bij elkaar hadden gesprokkeld.
Gedrieën droegen we alle fietstassen van het vierde verdiep naar beneden en Frans en Wouter gingen opnieuw naar boven om de fietsen. Gepakt en gezakt stelden we het afscheid nog vijf minuten uit door een Belgische vlag, die we van Isabelle hadden gekregen, aan mijn fiets te tapen.
Na een memorabele doortocht in de Letse hoofdstad, gaven we Frans een dikke knuffel en zochten we ons tegen 14u een weg door de verkeersjungle van Riga. Omdat er wegenwerken waren op enkele van de hoofdbanen - die overigens niet op fietsers waren voorzien -, was het geen evidentie om de stad uit te rijden, maar uiteindelijk slaagden we erin de rand te bereiken. Vanaf de brug kregen we als afsluiter nog een mooi zicht op de oude en nieuwe stad.
Na dertig kilometer lagen de drukke buitenwijken achter ons en vonden we dat we goed gefietst hadden. We moesten de lat niet te hoog leggen na de luxe van de voorbije dagen. We twijfelden of we zouden aanbellen of onze tent ergens wild zouden opslaan en we hakten de knoop door toen we iemand in zijn voortuin aantroffen. De zeventigjarige Janis gaf aan dat hij Engels begreep en een heel klein beetje sprak. Nog beter dan onze tent op te zetten, vond hij dat we bij hem binnen konden slapen. Hij was immers “one man, solo”.
Waw, dat hadden we niet zien aankomen. Onze tent zou nogmaals moeten wachten om weer gebruikt te worden. In een van de kamers stond een divan waar we terecht konden. Janis ging zelfs nog speciaal terug naar buiten om bloemen af te snijden en zette een mooie vaas op tafel. Wat attent!
Nadat we onze broodjes opaten, kregen we lekkere thee van verse bloesems uit zijn tuin en probeerden zo goed en zo kwaad als het kon met elkaar te babbelen. Janis was nog leraar geweest en woonde in een vrij groot huis; nu alleen en vroeger met zijn ouders, broers en zus.
Doodmoe van het levendige Riga en het Lions-supportersleven, kropen we al om 20u15 onder de veren en spraken we af dat we rond 8u zouden opstaan.