Mooi op tijd vertrokken we met de metro naar het centrum van Sofia. Afspraak aan het justitiepaleis waar gids Martin zijn troepen opwachtte. De twee uur durende rondtoer bleek een absolute aanrader. Met leuke anekdotes en hier en daar wat geschiedenis kregen we een prima beeld van de hoofdstad die oorspronkelijk Serdika heette.
Door tijdperken en religies heen loodste Martin ons van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid. Joodse, katholieke, orthodoxe en islamitische kerken staan er vreedzaam naast elkaar en Romeinse, Byzantijnse, communistische en hedendaagse bouwwerken wisselen elkaar af.
Na een snelle hap, nestelden we ons in de namiddag achter een bier en cocktail in het park. Hoe zou het nog met onze fietsen gesteld zijn? Only one way to find out! Tegen een uur of vijf namen we de metro terug naar de andere kant van de stad waar we onze rijwielen terugvonden. Voorzien van een nieuwe ketting en cassette (zelfs een nieuw spatbord in Wouter zijn geval), konden ze er hopelijk weer een paar duizend kilometer tegenaan.
Aangezien we in de kleine dorpjes waar we de voorbije maand overnacht hadden meestal typisch Roemeens of Bulgaars hadden gegeten, kozen we ’s avonds voor wereldkeuken. Op wandelafstand van het hostel en op aanraden van diens eigenaar deden we onszelf te goed aan een grote schotel Chinees. Groot als in overdadig, enorm, gigantisch.
Een standaardportie was 800 gram - in Oost-Europa staat het aantal grammen altijd aangeduid op de menukaart - en op onze vraag of we ook halve porties konden bestellen werd negatief geantwoord.
In steeds meer restaurants is het de gewoonte om vlees, groenten, saus en andere bijgerechten allemaal apart te bestellen en aan te rekenen - een verschrikkelijke trend, naar onze bescheiden mening. Zo kwam het dat we na een lekker voorgerecht 800 gram noedels en 800 gram rundvlees met zwarte champignons voorgeschoteld kregen.
Gelukkig konden we de rest meenemen en hadden we zo nog wat plaats over voor een gedeelde portie gefrituurde banaan. Over lunch voor de volgende dag moesten we in ieder geval niet meer wakker liggen.