Het enthousiasme werd in eerste instantie getemperd door een on-Nederlands stuk fietsen. We volgden een weg zonder fietspad waar we naar onze zin door veel te veel auto’s werden voorbijgesneld en vervolgens belandden we op een rijksweg richting Utrecht. Hoewel we knooppunten aaneen regen, betekende dat niet per definitie ‘fietsen in het groen’.
Met de wind op kop waren we blij toen we het centrum van Utrecht binnenreden. Langs de kade van de Oudegracht drongen we door tot op het Domplein in het hart van de stad. Het was nog net iets te vroeg op de dag om de stad in volle glorie te zien bruisen, maar het potentieel was zeker en vast aanwezig.
Eens Utrecht achter ons, veranderde het parcours en ruilden we drukkere wegen voor verlaten bospaden en uitgestrekte bosduinen. Wat een verschil! Het was zoveel leuker om te fietsen, zeker omdat de zonnestralen ons net voldoende verwarmden om ook onder het felgroene bladerdek in sandalen en korte mouwen rond te peddelen. Niet enkel de kleuren, maar ook de geuren van het bos waren betoverend. Een felle harsgeur met een vleug citrus - zou niet misstaan als douchegel - deed ons mijmeren naar een eindeloze, lange en warme zomer.
Mooi op tijd arriveerden we aan de rand van Amersfoort, maar de geselecteerde stadscamping bleek jammer genoeg niet meer te bestaan. We hadden gelukkig voldoende marge ingebouwd en twee kilometer terug installeerden we ons op een camping in het bos. Tijd voor een duik in het aanwezige zwembad was er niet, maar dat was vlug vergeten toen mama, papa en Katrien rond 15u arriveerden.
Amersfoort bleek met zijn gezellige centrum en vele terrasjes een schot in de roos voor onze ontmoeting. De perfecte locatie om niet alleen terug te blikken op onze eerste acht weken, maar ook om de verhalen van het thuisfront onder de loep te nemen.
Katrien (D’Huys) trakteerde, een dikke maand na datum, voor haar dertigste verjaardag en op een zonovergoten terras genoten we van enkele speciale biertjes en een goed glas wijn. Na een tweede lus door het centrum en een tweede terrasje - de zon moest maar niet zo schijnen - vonden we een tafel in een pizzeria. De verwelkoming in het Italiaans was authentiek en de pizza’s smaakten bijzonder goed.
Ook deze avond genoten we met volle teugen en waren we heel dankbaar voor het fijne bezoek. Ik maakte van de gelegenheid en papa’s gsm gebruik om naar mijn grootouders te bellen en zowel in Hasselt als in Tongeren werd verrast en verheugd gereageerd op het telefoontje.
Alsof we nog niet genoeg waren verwend, werden we afgezet aan de ingang van de camping en konden we met een gelukzalig gevoel onze tent inkruipen.
We genieten volop van deze trip met ons tweetjes, maar het is een formidabel gevoel om te weten dat we altijd en overal kunnen rekenen op onze fantastische families en beste vrienden.