Een diepe nachtrust zat er duidelijk niet in en ’s morgens vroeg kon voor een keer zelfs het ontbijt het gebrek aan slaap niet verzachten. De melk was slecht geworden en dus moesten we vertrekken op droge muesli en een banaan. Met de zomer die ons eindelijk had gevonden zouden we beter moeten nadenken over de bewaring van voedsel.
Tussen Alajärvi en Karstula kregen onze tweewielers allerlei ondergrond te verduren: zware kiezel, los zand, bospaadjes, grind en gelukkig ook een beetje asfalt. Heerlijk afwisselend en zeer autoluw fietsten we door de Finse bossen, heide en velden. De ideale achtergrondbezigheid overigens om Wouter zijn Italiaanse les van onder het stof te halen. Op een paar minuscule foutjes na, zat alles nog fris en dus gooiden we er maar een nieuw werkwoord tegenaan: venire - komen.
In een veldje aan een boerderij zagen we een geschikte lunchplek, alsook de mogelijkheid om onze tent open te leggen. Die hadden we namelijk ’s morgens doornat van de dauw moeten wegstoppen. De zon en een zwoel briesje creëerden de ideale omstandigheden om lang van de middagpauze te genieten. Konden we maar hetzelfde zeggen van de broodjes. Het zure brooddeeg (vergelijkbaar met Duits brood) was niet meteen onze meug, dus probeerden we er met de Noorse combo appel-kaas toch iets interessants van te maken.
Over halfverharde paden zetten we rond 14u de tocht verder. We hadden nog een dertigtal kilometer te gaan en onder een clouseau-medley bestaande uit stukjes tekst die we kenden en “nanana” waar het ons aan lyrics ontbrak, vloog de tijd voorbij.
In Karstula zochten we alles bijeen voor het avondeten en vanzelfsprekend ging daarmee een ijsje gepaard: een witte Magnum met aardbeienvulling, jummie! Op basis van enkele wegaanduidingen naar een zwemplaats, vonden we net buiten de stad een grasveldje met omkleedruimte en schommels aan het meer. Naast de ijsjes bracht ook een ijskoud aangekocht pintje verkoeling. Lang leve de zomer.
Naast verkoeling onder de vorm van drank en spijs, deed ook het meer haar duid in het zakje. Wouter spartelde al snel rond terwijl ik centimeter per centimeter, voetje voor voetje dieper het water inging. Het duurde een tijdje, maar uiteindelijk zwom ook ik na een tijdje rond als een vis in het water.
Als avondeten stond een zomerse, koude pasta op het menu. Met heel wat ingrediënten hadden we een uitgebalanceerd en rijkelijk avondmaal: volkoren pasta, nectarine, gele paprika, tomaat, een noten-en-zadenmengeling, worst, kaas en mayonaise.
Op een bankje aan het meer genoten we in de avondzon na van een heerlijke zomerdag. Eens de zon verdween, waren we echter dadelijk in de tent terug te vinden vanwege een razendsnelle temperatuurdaling en de talrijk aanwezige muggen die zich aanboden.