Het charmegedeelte werd meteen in de verf gezet. Rond half acht hoorden we plots een stem in de buurt van onze tent. “Good morning.” We staken ons hoofd naar buiten en Blagoja kwam zijn belofte na om ons net voor schooltijd nog te komen uitzwaaien. “I come to say goodbye. Goodbye!” En weg was hij. Heerlijk wakker worden op deze manier.
Over een kronkelend wegje, tegen de flank van de heuvel, zetten we onze tocht verder. Het ging goed op en neer en toen het asfalt overging in een zandpad werd het best zwaar. De snelheid kelderde dan wel, op deze halfverharde wegen waren we op enkele paardenkarren na alleen op de wereld en dat maakte het fietsen zoveel leuker.
Rond 11u stopten we in Stip om lunch in te slaan. Met twee stukken Burek (dunne bladerdeegtaart typisch voor de Balkanregio) in de tassen konden we zo zonder problemen stoppen waar we wilden als de honger toesloeg. Op een parallelweg met de drukke A3 vonden we een uur later een plekje onder een boom en we smulden van de hartige hap (een met vlees en een met kaas).
Het contrast kon vandaag niet groter zijn tussen de voor- en namiddag. Daar waar we ’s morgens de weg enkel deelden met hagedissen, vogels en een toevallige passant, leek het wel of na de lunch half Macedonië onze route had uitgekozen. Toen de parallelweg ophield te bestaan, hadden we geen andere keuze dan ons tussen het vracht- en personenverkeer te begeven. Soms is er jammer genoeg gewoon geen alternatief.
Onder een loden zon, over een eindeloze weg die alleen maar bergop bleek te gaan, zat er niets anders op dan te blijven trappen en te hopen dat Veles snel dichterbij zou komen.
Na een steile afdaling en heel wat laveerwerk door het drukke centrum, parkeerden we onze fietsen aan de TUS supermarkt. We trakteerden onszelf op een ijsje en ook hier weer werden we aangesproken door enkele nieuwsgierige jongeren. Er is altijd wel iemand die een mondje Engels spreekt en in sneltempo werden er heel wat vragen op ons afgevuurd. De Macedoniërs blinken uit in gulheid; de tieners stonden erop dat we zouden proeven van de bladerdeeggebakjes die ze hadden gekocht.
Met een goed gevulde maag troffen we Alek, onze CouchSurf-host, die ons al tegemoet was komen wandelen. Meteen werd duidelijk dat we bij een leuke en behulpzame kerel terecht waren gekomen. Onze vochtige tent konden we over de waslijn hangen en na een heerlijke douche, een fris biertje en een lekkere maaltijd konden we ook een machine was insteken.
Samen wandelden we bij het vallen van de avond richtig het centrum van Veles waar we met een vriendin van hem, Maria, nog een biertje dronken.
Goed gezelschap, een lekker drankje en om 22u in t-shirt op een terras… meer moet dat niet zijn om de dag af te sluiten.