We beginnen het gevoel te krijgen dat we voor het geluk zijn geboren. Voor de derde dag op rij kregen we prachtig weer! Sam zorgde voor breakfast for champions: een stevige portie hot porridge. Om 8.15u stonden we op de trappers en peddelden we langs de kust Deal uit. Hier pikten we terug in op de National Cycle Route 1, die we voor de rest van de dag zouden volgen. Na een paar kilometer veranderde de koers landinwaarts. In tegenstelling tot in België heb je hier echt weidse panorama’s zonder enige bebouwing.
Al snel merkten we dat we met onze zwaar beladen fietsen meer bekijks hebben dan in Frankrijk en België. Het valt daarnaast op dat de Britten graag even stoppen om met ons een praatje te slaan. “Well done” krijgen we steevast te horen, hoewel we nog maar drie dagen onderweg zijn. Heel enthousiast gaan ze mee in ons verhaal dat ons hopelijk in anderhalf jaar rond Europa brengt.
Behalve tractors en een enkele, hoffelijke passant kwamen we niet veel verkeer tegen. Zalig fietsen tot in Canterbury waar we reeds van in de rand van de stad de torens van de kathedraal zagen opduiken. Door het gezellige centrum zochten we het plein voor dit majestueuze bouwwerk. Aan het bordje 'exit' reden we door, maar na wat en heen-en-weergefiets bleek dit tegelijkertijd de ingang te zijn. We waren echter niet van plan £10,5 te betalen voor een bezoek en jammer genoeg is van de kathedraal maar weinig te zien vanuit de rondliggende straten.
Ondertussen was de zon verdwenen en stak een frisse wind de kop op. Gelukkig zaten de warme fietskleren niet te ver weg en na een stevige klim naar de University of Kent, verlieten we weer helemaal opgewarmd de stad. Door fruitgaarden die meer en meer bloesem vertonen en langs charmante kerkjes met hun Keltisch aandoende graven, vonden we een picknicktafel, door de omstaande bomen toch wat beschut tegen de wind.
Hoewel we als vakantiefietser nog niet erg ervaren zijn, zijn we onder de indruk van de zeer duidelijk gemarkeerde Route 1 tussen Dover en Sittingbourne. Relatief vlakke en autoluwe wegen, regelmatig onverharde paden zonder verkeer en dit alles omgeven door prachtige natuur. Een absolute aanrader, zeker voor Belgen die Dover gemakkelijk kunnen bereiken met de ferry. De enige bemerking zijn de vele poortjes, hekjes en andere creaties die bedoeld zijn om motors, paarden en andere van de paden te weerhouden, maar die ook voor fietsers nu en dan uitdaging bieden. We moeten eerlijkheidshalve toegeven dat we bij een gesloten hek geen andere mogelijkheid zagen dan de tassen van de fietsen te halen en alles een voor een over de railing te zetten. Mijn fiets was net het hek over getild toen een vriendelijk Brit zei dat we gewoon iets harder aan het linkerpoortje hadden moeten trekken. Voor de fiets van Wouter ging het dan ook een stuk vlotter.
De vooropgestelde 80 km stonden op de teller, maar in tegenstelling tot de vorige dagen hadden we nog geen slaapplaats geregeld. Ons avondmaal kochten we in de supermarkt in Sittingbourne en de zoektocht naar een camping kon beginnen. Geen evidentie. De functie op onze gps ‘zoeken naar nuttige plaatsen - logies - camping’ bleek erg handig. Jammer alleen dat de enige kampplaats die ietwat op de route lag pas zestien kilometer verder was.
De weg ernaartoe was allesbehalve aangenaam, maar eens op de camping aangekomen bleek dat we de juiste keuze hadden gemaakt. De vriendelijke mensen van de receptie - die eigenlijk al gesloten was - boden ons gratis een plaats aan voor onze tent. Het medelijden die onze zwaarbeladen fietsen opwekken, speelde in ons voordeel.
Het opstellen van de tent ging ondanks de wind behoorlijk vlot. Al moeten we erbij vertellen dat we zonder het hamertje van papa de vele piketten nooit zo snel in de grond hadden gekregen. Een eervolle vermelding voor Hugo Verriest!
Met de zon die net was ondergegaan, waren we blij dat we onze pasta met gehakt, mozzarella en tomatensaus konden opeten in onze ruime voortent, tussen de bagage. Samen met de zon waren ook onze laatste krachten verdwenen en kropen we al om 21u15 in onze slaapzakken. Gelukkig was de volgende dag een rustdag!
Al snel merkten we dat we met onze zwaar beladen fietsen meer bekijks hebben dan in Frankrijk en België. Het valt daarnaast op dat de Britten graag even stoppen om met ons een praatje te slaan. “Well done” krijgen we steevast te horen, hoewel we nog maar drie dagen onderweg zijn. Heel enthousiast gaan ze mee in ons verhaal dat ons hopelijk in anderhalf jaar rond Europa brengt.
Behalve tractors en een enkele, hoffelijke passant kwamen we niet veel verkeer tegen. Zalig fietsen tot in Canterbury waar we reeds van in de rand van de stad de torens van de kathedraal zagen opduiken. Door het gezellige centrum zochten we het plein voor dit majestueuze bouwwerk. Aan het bordje 'exit' reden we door, maar na wat en heen-en-weergefiets bleek dit tegelijkertijd de ingang te zijn. We waren echter niet van plan £10,5 te betalen voor een bezoek en jammer genoeg is van de kathedraal maar weinig te zien vanuit de rondliggende straten.
Ondertussen was de zon verdwenen en stak een frisse wind de kop op. Gelukkig zaten de warme fietskleren niet te ver weg en na een stevige klim naar de University of Kent, verlieten we weer helemaal opgewarmd de stad. Door fruitgaarden die meer en meer bloesem vertonen en langs charmante kerkjes met hun Keltisch aandoende graven, vonden we een picknicktafel, door de omstaande bomen toch wat beschut tegen de wind.
Hoewel we als vakantiefietser nog niet erg ervaren zijn, zijn we onder de indruk van de zeer duidelijk gemarkeerde Route 1 tussen Dover en Sittingbourne. Relatief vlakke en autoluwe wegen, regelmatig onverharde paden zonder verkeer en dit alles omgeven door prachtige natuur. Een absolute aanrader, zeker voor Belgen die Dover gemakkelijk kunnen bereiken met de ferry. De enige bemerking zijn de vele poortjes, hekjes en andere creaties die bedoeld zijn om motors, paarden en andere van de paden te weerhouden, maar die ook voor fietsers nu en dan uitdaging bieden. We moeten eerlijkheidshalve toegeven dat we bij een gesloten hek geen andere mogelijkheid zagen dan de tassen van de fietsen te halen en alles een voor een over de railing te zetten. Mijn fiets was net het hek over getild toen een vriendelijk Brit zei dat we gewoon iets harder aan het linkerpoortje hadden moeten trekken. Voor de fiets van Wouter ging het dan ook een stuk vlotter.
De vooropgestelde 80 km stonden op de teller, maar in tegenstelling tot de vorige dagen hadden we nog geen slaapplaats geregeld. Ons avondmaal kochten we in de supermarkt in Sittingbourne en de zoektocht naar een camping kon beginnen. Geen evidentie. De functie op onze gps ‘zoeken naar nuttige plaatsen - logies - camping’ bleek erg handig. Jammer alleen dat de enige kampplaats die ietwat op de route lag pas zestien kilometer verder was.
De weg ernaartoe was allesbehalve aangenaam, maar eens op de camping aangekomen bleek dat we de juiste keuze hadden gemaakt. De vriendelijke mensen van de receptie - die eigenlijk al gesloten was - boden ons gratis een plaats aan voor onze tent. Het medelijden die onze zwaarbeladen fietsen opwekken, speelde in ons voordeel.
Het opstellen van de tent ging ondanks de wind behoorlijk vlot. Al moeten we erbij vertellen dat we zonder het hamertje van papa de vele piketten nooit zo snel in de grond hadden gekregen. Een eervolle vermelding voor Hugo Verriest!
Met de zon die net was ondergegaan, waren we blij dat we onze pasta met gehakt, mozzarella en tomatensaus konden opeten in onze ruime voortent, tussen de bagage. Samen met de zon waren ook onze laatste krachten verdwenen en kropen we al om 21u15 in onze slaapzakken. Gelukkig was de volgende dag een rustdag!
