We hadden al heel wat van Vilnius gezien, maar besloten die dag om de ontbrekende stadsdeeltjes te voet te ontdekken, hetgeen resulteerde in een cirkelvormige beweging rond de binnenstad.
We begonnen onze trip aan ‘de witte brug’, waar we een mooi zicht hadden op het businesscentrum met zijn wolkenkrabbers en over de andere bruggen die de Neris-oevers met elkaar verbinden. Vervolgens gingen we door het Lukiskiupark naar de Vilniausstraat, stootten we op de appeltegel, passeerden we het stadhuis, de Poort van het Morgenrood en het verdedigingsbastion met een laatste stukje stadsmuur waar we, vanuit het zuiden, een mooi zicht hadden over de stad.
Na een stuk appeltaart, een bessensap en witbier ging de wandeling verder langs de St. Anne’s Church, de Bernardinetuinen en eindigden we onze rondtrip op de heuvel met de oude burcht en de de Gediminastoren. Eindelijk zagen we hem van dichtbij en keken we, nu vanuit het noorden, opnieuw over de daken van Vilnius.
Ondertussen baadde de stad in de zon en we waren net op tijd terug beneden aan Cathedral Square voor de flashmob die werd georganiseerd door de jongerenlijn ter preventie van zelfmoord. Dalia werkt er als vrijwilliger en op haar uitnodiging nam Katrien enthousiast deel terwijl ik fotograaf van dienst was. Met een van de hoogste zelfmoordcijfers wereldwijd was dergelijke actie broodnodig en met honderden deelnemers en de vele aanwezige pers werd het doel om awareness te creëren hopelijk bereikt.
Na het event dronken we in een leuke bar een biertje alvorens we aan de moeilijke zoektocht naar een geschikte eetplek begonnen. Voor die avond mocht het iets eenvoudig en goedkoop zijn en uiteindelijk belandden we in de Vapiano. Katrien was hier lovend over na haar bezoek aan de keten in Stockholm. Mijn carbonara was effectief lekker, maar haar ravioli met rucola was jammer genoeg minder geslaagd.
De stevige wandeldag had onze benen danig vermoeid en terug op het hotel ging het al snel, voor de laatste maal, ons comfortabele bed in.