Voor vertrek sloegen we nog een praatje met Augusta en Hans, hun dochter die met haar familie aan de overkant van de straat woont en met Frieda, oma 2 die toevallig die dag haar 71e verjaardag vierde.
Over de Spargelradweg - nooit geweten hoe het gewas eruit zag waaronder asperges groeien - en vervolgens over de Paartal-Radweg ging het door het Beierse binnenland richting Augsburg. Niets om lyrisch over te zijn, maar het weer was perfect, de fietsfaciliteiten uitstekend, het centrum van Aichach gezellig en de mensen uitermate vriendelijk. Het cliché van norse, stuurse Duitsers ging hier net zoals in Noord-Duitsland allesbehalve op.
Kleine kanttekening was dat ik mij niet 100% voelde. Was het de warmte die in het hoofd en de benen kroop of was het een ziektekiem die gesmoord moest worden? Tijdens de lunch kreeg ik van Katrien platte rust in de schaduw voorgeschreven en na een deugddoende middagstop en een paracetamol bleek het grootste kwaad reeds geschied.
Langs goed opgeschoten gewas en door eindeloze akkers vorderden we snel en na nog enkele lastige klimmetjes arriveerden we in de rand van Augsburg. Op de stoep wachtten we op onze CouchSurf-host Ali uit Pakistan.
Al snel bleek dat we hier op het juiste adres waren aangekomen. Ali was een geweldige host, was een en al oor naar onze reisverhalen en vertelde vooral honderduit. Wat een plezier!
Reeds elf jaar woonde hij in Duitsland en na zijn studies werkte hij al vier jaar als software ingenieur bij Kuka, een toonaangevend bedrijf op vlak van robotica. Het waren echter voornamelijk de verhalen uit zijn thuisland Pakistan waarvan we - naast de pizza om de hoek -smulden.
Zo leerden we bijvoorbeeld dat de officiële taal het Urdu is, maar dat ook het Punjabi wijdverspreid is. We stonden echter het meest versteld van het uithuwelijkstelsel (weliswaar met wederzijdse toestemming) dat nog steeds gangbaar is. Zo vertelde hij ons zonder enige schroom dat zijn moeder voor hem op zoek is naar een geschikte bruid en dat hij vermoedelijk tegen het einde van het jaar zal trouwen met iemand waarmee hij nog nooit op date is geweest. Fascinerend hoe raar dit klinkt als je het zo omschrijft, maar hoe aannemelijk als je het hele verhaal en de filosofie erachter meekrijgt.
Tot slot leerden we nog dat Ali al enkele jaren zijn eigen bucket list (things to do before you die) heeft samengesteld. Nog voor hij zelf de term te horen kreeg had hij zijn excelsheet opgemaakt. Interessant gegeven: bij de meeste zaken op de lijst voegde hij ook een uiterlijke datum toe. Een ideetje dat we zeker meenemen richting België en dat ons weeral wat stof tot nadenken geeft voor de laatste fietsmaand. We surften alvast eens naar de website van de zeven moderne wereldwonderen…