Het was aangenaam warm - of misschien kregen we die indruk omdat het temperatuurverschil met onze kamer zo groot was - en we vertrokken zonder jas. Na onze rotzomer was het tweehonderd procent genieten van mooie herfstdagen zoals deze.
Het Wigierski Nationaal Park, zo lazen we achteraf, staat bekend om zijn prachtige meren, aaneengesloten door rivieren. De aalscholvers die we onderweg zagen moeten dat ook ergens gelezen hebben, want de paaltjes in het water waren alle ingenomen. We reden over een bed van dorre dennennaalden en waar boomwortels de ondergrond te oneffen maakten, waren verzorgde knuppelbrugjes aangelegd. Het bos was mooi door zijn eenvoud: de stilte (toch als we stilstonden en onze fietsen niet rammelden), de kleuren, de occasionele specht die zich liet horen, het water,…
Na veertig kilometer lunchten we in een brasserie in Augustow. Wouter vroeg de ober welk bier ze zou aanraden, maar was nogal misnoegd toen hij, op haar advies, een alcoholvrij bier gepresenteerd kreeg. Ze konden er gelukkig mee lachen en wisselden het zonder problemen in voor een degelijke pils.
De rekening die we nadien kregen was wel tien zloty duurder dan verwacht en toen we om uitleg vroegen toonde ze alles aan in het Poolse menu. Nochtans waren wij ervan overtuigd in het Engelse menu andere prijzen te hebben gezien. Twee minuten later stond ze opnieuw aan ons tafeltje, ditmaal met het Duitse menu, om haar gelijk aan te tonen. We hielden voet bij stuk en uiteindelijk gaf ze toe dat in de Engelse kaart de prijzen niet waren aangepast. Duidelijk tegen haar goesting betaalden we toch onze prijs.
Vooraleer we de stad uitfietsten kochten we avondeten en ontbijt in de Lidl. Opvallend dat de prijzen er niet lager waren dan in andere landen, wel integendeel.
We moesten nog een heel stuk fietsen tot het hotelletje dat we hadden aangeduid en het was al laat. Gelukkig waren de wegen goed geasfalteerd, zagen we zo goed als geen verkeer en was het parcours vlak.
We hadden op voorhand schrik voor een saai landschap, maar niets was minder waar. Hoewel we op een bepaald moment elf kilometer zonder de minste kromming rechtdoor fietsten, genoten we enorm van de uitgestrekte, groene velden tegen een ondergaande zon en met bossen aan de horizon. De opkomende nevel zorgde zelfs voor een mystiek effect. Als toemaatje moesten we ons tweemaal een weg banen door een kudde koeien op weg naar de melkinstallatie.
De laatste vijf kilometer speelden zich helaas af op een slecht aangelegde grindweg met grote putten. Het mooie riviertje Biebrza waarlangs we reden maakte gelukkig veel goed en gulzig gaven we onze ogen de kost.
Het verhoopte hotel bestond uiteraard niet en we waren al van plan ergens aan te bellen toen ik plots wat verder een bordje met agritursimo zag. Voor honderd zloty, die we met onze gsm, veel gebarentaal en basic Engels herleidden tot tachtig zloty, konden we er overnachten en daar waren we maar wat blij mee. Heerlijk dat we hier voor de campingprijzen die we elders betaalden een bed en eigen badkamer kregen.
’s Avonds kwam de eigenaar zo fier als een gieter aankloppen met een kruising tussen pannenkoekjes en oliebollen. Lekker, zo’n onverwacht dessertje!