De eerste dertien kilometer verteerden we relatief vlot in dalende lijn door de mooie kloof langs het Mijkovska Rekariviertje. Met steeds meer veerkracht klom Bulgarije naar de nummer een-plaats op onze favorietenlijst. Het gevarieerde landschap, de lekkere keuken, het goedkope leven en, hoe je het ook draait of keert, het zalige zomerweer, wisten ons dag na dag te verbluffen.
We klommen wat, we daalden wat en moesten tussen Cerova Koria en Sheremetia hard werken vooraleer we als beloning het indrukwekkende Veliko Tarnovo en de Tsarevets te zien kregen. Een prachtig traject zonder verkeer, een mooie schildpad niet meegerekend - we zetten hem voor de zekerheid toch maar in de berm.
In Hostel Mostel werden we vriendelijk en in heel goed Engels ontvangen. Voor €30 kregen we een dubbele kamer incl. avondeten en ontbijt. Op een steenworp van de Tsarevetsheuvel fristen we ons op voor we naar het gelijknamige fort wandelden. Het gigantische complex en de voormalige verblijfplaats van de Middeleeuwse tsaren sprak meteen tot de verbeelding. Wat wil je, als je er op de ‘Rock of Executions’ kan wandelen. Verraders werden gewoon van de rots gegooid.
Onze dijspieren werden danig op de proef gesteld. De vele trappen - in het fort, maar ook in de oude stad - lieten zich voelen en bij 30°C was de wandeling allesbehalve een eitje. We konden maar best onze voorzorgen nemen en een terrasje doen. Het toeval wou dat we, terug op wandel, een Italiaans ijssalon passeerden. Het was wel héél erg warm die dag…
Vanuit het hoger gelegen oude centrum zagen we beneden, in een meander van de Jantra, het enorme Asen-monument. Deze obelisk met vier ruiters te paard huldigt de drie Bulgaarse Asen-koningen tijdens wiens regime Bulgarije grote welvaart kende. Via de oude hoofdstraat daalden we af om van dichterbij een kijkje te nemen.
Behalve de standbeeldengroep was voornamelijk het zicht op Veliko Tarnovo er erg mooi. We kregen onze ogen niet uitgekeken op de kleurrijke huizen die als tegen de rotsen geschilderd waren.
Tegen 18u waren we terug in ons hostel. Perfect om nog wat uit te rusten, te bloggen en een uurtje later aan te schuiven voor een soort spaghetti en een pint bier. Met de achtentwintigjarige Deen Martin wisselden we reisverhalen uit en dachten we met plezier terug aan onze fietsachtdaagse door Denemarken.